ΣΤΑ "ΛΕΥΚΑ" Η ΟΡΕΙΝΗ ΝΑΥΠΑΚΤΙΑ

Εκατοντάδες ήταν αυτοί που και φέτος ανηφόρισαν στην ορεινή Ναυπακτία για να περάσουν το τετραήμερο των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς. Οι έντονες χιονοπτώσεις των τελευταίων ημερών χαροποίησε μικρούς και μεγάλους. Μάλιστα το ύψος του χιονιού έφθασε τους 30 πόντους σε αρκετά σημεία. Υποχρεωτικές είναι οι αντιολισθητικές αλυσίδες σε όλο το επαρχιακό οδικό δίκτυο της περιοχής. Εκατοντάδες ήταν αυτοί που βρέθηκαν στην Αποδοτία και στην έδρα του δήμου την Άνω Χώρα όπου θέλησαν να περάσουν το τετραήμερο των Χριστουγέννων και απόλαυσαν το χιόνι που έπεφτε από νωρίς το πρωί. Η Άνω Χώρα αλλά και άλλα δημοτικά διαμερίσματα του δήμου πλημμύρισαν με επισκέπτες οι οποίοι ξεχύθηκαν στους δρόμους κάνοντας μια βόλτα στα γραφικά δρομάκια των χωριών.


Η πληρότητα των ξενοδοχειακών μονάδων της περιοχής άγγιξε το 100%, κάτι που χαροποίησε τους επιχειρηματίες των χωριών. Εν των μεταξύ σε συνεχή επιφυλακή βρίσκεται ο μηχανισμός του δήμου Αποδοτίας για να αντιμετωπίσει τυχόν προβλήματα που παρατηρηθούν στο οδικό δίκτυο. Ι μηχάνημα τύπου γκρειντερ του δήμου και άλλα δυο παρόμοια που έχει μισθώσει η νομαρχία Αιτωλοακαρνανίας προσπαθούσαν να κρατήσουν ανοιχτό το δίκτυο. Δεν ήταν λίγες οι φορές μάλιστα που κλήθηκαν να απεγκλωβίσουν οδηγούς αυτοκινήτων που θέλησαν να ανεβούν μέχρι την Άνω Χώρα και δουν τη χιονόπτωση χωρίς να έχουν τις απαραίτητες αντιολισθητικές αλυσίδες.

ΠΡΟΣΕΧΕΤΕ ΤΑ ΑΛΟΓΑ ΣΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΟΥ ΧΕΙΜΩΝΑ

Ο χειμώνας φέρνει μαζί του τα δυσάρεστα της εποχής: κρύο, αέρας, υγρασία. Τα άλογα δεν είναι βέβαια ιδιαίτερα ευαίσθητα στο κρύο και σίγουρα θα μπορούσαμε να πούμε ότι προτιμούν το κρύο από τη ζέστη. Αυτά, όμως, που απεχθάνονται είναι η υγρασία και ο αέρας. Στο λιβάδι μπορούν πολύ άνετα να ζήσουν όλο το χειμώνα, ιδιαίτερα σε μια χώρα όπως η Ελλάδα. Παρόλα αυτά, πρέπει να φροντίζουμε να διαβιώνουν άνετα και χωρίς κίνδυνο, λαμβάνοντας υπόψη μας να έχουν πάντα ένα καταφύγιο, σωστή διατροφή και μία κουβέρτα. Κλειδί για την ευημερία ενός αλόγου στο λιβάδι είναι η διατροφή του. Εξαιτίας του κρύου τα άλογα καταναλώνουν μεγάλο μέρος της ενέργειάς τους για να ζεσταθούν, οπότε χρειάζεται να λαμβάνουν περισσότερες θερμίδες. Το χορτάρι δεν είναι αρκετό για να τα θρέψει το χειμώνα, γι΄ αυτό πρέπει να συμπληρώνεται από σανό και συμπυκνωμένες τροφές (δημητριακά, κύβους, μείγματα), ανάλογα με τον τύπο εργασίας που το άλογο κάνει. Η διατροφή πρέπει να προσαρμοστεί στις συνθήκες του χειμώνα, προτού εμφανιστούν τα πρώτα σημάδια αδυναμίας. Και βέβαια αν το θερμόμετρο πέφτει κάτω από το μηδέν, τότε πρέπει να αυξηθεί ακόμη περισσότερο η παροχή ενέργειας. Το νερό πρέπει, επίσης, να υπάρχει άφθονο και να είναι φρέσκο και καθαρό.

Αν το άλογο δουλεύει, πιθανότατα θα είναι κουρεμένο, οπότε στην περίπτωση αυτή θα πρέπει να φοράει κουβέρτα, τουλάχιστον κατά τη διάρκεια της νύχτας. Αν δεν είναι κουρεμένο, δεν έχει ανάγκη από κουβέρτα. Στο λιβάδι τα άλογα δεν μένουν ακίνητα ούτε στιγμή και μπορούν ανά πάσα στιγμή να καλπάσουν έντονα και να ξανακερδίσουν τη ζεστασιά που μπορεί να έχασαν. Αν βάλουμε την κουβέρτα πολύ νωρίς, περιορίζουμε την ανάπτυξη του χειμωνιάτικου τριχώματος. Αν πάλι τη βάλουμε πολύ αργά, τότε δεν εξυπηρετεί σε τίποτε αφού το πυκνό τρίχωμα έχει ήδη εμφανιστεί. Υπάρχουν ειδικές κουβέρτες για τα μεγάλα κρύα, αλλά καλό είναι να μην τις χρησιμοποιούμε συνέχεια, αλλά μόνο όταν πραγματικά κάνει πολύ κρύο και κυρίως τις πρωινές και τις βραδινές ώρες.

Ένα άλογο στο λιβάδι δεν σημαίνει σε καμιά περίπτωση ότι το παρατάμε εκεί. Πρέπει να το επιβλέπουμε. Ξοδεύοντας μόνο μερικά λεπτά κάθε μέρα, εξακριβώνουμε αν όλα πάνε καλά. Ελέγχουμε την κατάσταση του δέρματος και ψάχνουμε για τυχόν τραυματισμούς από την κουβέρτα – αν φοράει. Αν το τρίχωμα είναι θαμπό και ερεθισμένο, αυτό υποδηλώνει μια γενική κακή σωματική κατάσταση. Καθαρίζουμε πότε πότε τις οπλές, τις λιπαίνουμε και ρίχνουμε μια ματιά στην πετάλωση. Κοιτάμε και την κατάσταση του εδάφους. Ρίχνοντας λίγη άμμο ή ακόμη και κοπριά πάνω στα σημεία που γλιστρούν επικίνδυνα (πάγος ή λάσπες), μειώνουμε τους κινδύνους για το άλογο.

Τέλος, αν στο λιβάδι υπάρχουν περισσότερα από ένα άλογα, τότε αυτά πρέπει να κάνουν όλα μαζί αποπαρασιτισμό, αργά το φθινόπωρο για αλογόμυγες-γαστερόφιλους.

►Αν η διατροφή το χειμώνα είναι ανεπαρκής, τότε το άλογο θα χάσει βάρος και γενικότερα θα επιδεινωθεί η φυσική του κατάσταση, οπότε θα γίνει πιο ευάλωτο σε κολικούς, μικρόβια, παράσιτα, δερματίτιδες, κλπ.

►Έχει παρατηρηθεί ότι τα άλογα καταφεύγουν στα υπαίθρια καταφύγιά τους μόνο όταν φυσάει ισχυρός άνεμος. Το κρύο και τη βροχή τα αντέχουν καλύτερα.

Μεγάλη προσοχή λοιπόν πρέπει να δίνεται στη διατροφή του αλόγου αλλά και στο χώρο όπου αυτά ζουν. Οι στάβλοι θα πρέπει να είναι ζεστού και προπάντων καθαροί χωρίς ακαθαρσίες και με μεγάλη στρώση από άχυρο ή πριονίδι έτσι ώστε τα άλογα να έχουν την απαιτούμενη ζέστη.

ΘΕΡΑΠΕΥΕΙΝ .... ΙΠΠΑΣΤΙ !!!!

ΕΝΑΣ διαφορετικός «σύμμαχος» και συμπαραστάτης στα άτομα με φυσική, νοητική ή συναισθηματική υστέρηση είναι το άλογο, φίλος, σύντροφος και βοηθός του ανθρώπου από αρχαιοτάτων χρόνων. Η θεραπευτική ιππασία βασίζεται σε εναλλακτικά προγράμματα αποκατάστασης, που χρησιμοποιούν το άλογο ως μέσο θεραπείας, βελτιώνοντας την υγεία και την ποιότητα ζωής. Πρόκειται για μία μοναδική εμπειρία για τα άτομα με ειδικές ανάγκες, που δεν είχαν καν ονειρευτεί ότι μπορούν να ιππεύσουν.

Η χρήση του αλόγου, ως θεραπευτικού μέσου, είχε διαπιστωθεί στην αρχαία Ελλάδα, όπως αναφέρει το βιβλίο του Ξενοφώντα, «Περί Ιππικής», στο οποίο διαβάζουμε ότι νέοι με προβλήματα λόγου και κίνησης απολάμβαναν απογευματινούς περιπάτους στην ύπαιθρο, με τη συντροφιά ειδικού συνοδού. Ακόμη, οι γιατροί χρησιμοποιούσαν τα άλογα και την ιππασία, για να βοηθήσουν τόσο τη σωματική όσο και την ψυχική αποκατάσταση των αναπήρων πολέμου.

Η θεραπευτική ιππασία χρησιμοποιήθηκε στη συνέχεια και από τους Ρωμαίους, ενώ η ίδια μέθοδος χρησιμοποιούταν και στην αρχαία Κίνα. Επίσης, έχει περιγραφεί πως ο Ασκληπιός έδωσε τα άλογα στην ανθρωπότητα «για αυτούς που υποφέρουν από τραύματα, πληγές και ασθένειες, που δεν μπορούν να θεραπευτούν».

Σύμφωνα με ιατρικά δοκίμια του 17ου και 18ου αιώνα, οι γιατροί της εποχής έβλεπαν στην ιππασία μια ιδιαίτερα εντατική άσκηση του σώματος, που επενεργούσε σε όλον τον οργανισμό, μπορούσε ακόμη να δυναμώσει και να αυξήσει την αντοχή του και να δράσει αποτελεσματικά απέναντι σε ασθένειες.

Αυτοί οι γιατροί συμφωνούσαν με την άποψη της εξάσκησης ολόκληρου του σώματος («Exercitium Universale»). Τις τελευταίες δεκαετίες, παρατηρείται μια αύξηση στις δημοσιεύσεις γύρω από τη φυσιοθεραπευτική αντιμετώπιση μέσω του αλόγου. Στη Βρετανία η χρήση των αλόγων, ως θεραπευτικών μέσων, ξεκίνησε στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, όπου χρησιμοποιήθηκαν τα άλογα για την αποκατάσταση τραυματισμένων στρατιωτών, στο Νοσοκομείο της Οξφόρδης.

Η ανάπτυξη της θεραπευτικής ιππασίας όμως ξεκίνησε μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ελσίνκι το 1952, όπου η Δανέζα Liz Hartel κέρδισε το Ασημένιο Μετάλλιο στην Ιππική Δεξιοτεχνία, όντας θύμα πολιομυελίτιδας το 1940, με μερική παράλυση και στα δύο της πόδια και βηματίζοντας μόνο με βακτηρίες. Σήμερα, προγράμματα Θεραπευτικής Ιππασίας διεξάγονται σε 42 χώρες, από περισσότερες από 200 θεραπευτικές ομάδες.

Η τεχνική

Οταν το άλογο περπατά, μιμείται τον ανθρώπινο βηματισμό, μεταφέροντας στον κορμό του ιππέα του την ίδια ακριβώς κίνηση, που μεταδίδουν τα πόδια, στους ανθρώπους με φυσιολογική κινητικότητα. Ετσι, αναπτύσσονται σημαντικά οι μύες του κορμού των ατόμων με δυσκολίες στην κίνηση, ενώ, παράλληλα, το ευθύ κάθισμα διευκολύνει την αναπνοή τους. Το παιδί ή ο ενήλικας, βρισκόμενος πάνω στη ράχη του αλόγου, αφενός δέχεται παθητικά την τρισδιάστατη κίνηση του αλόγου στο χώρο και αφετέρου πραγματοποιεί ενεργητικά ειδικές φυσικοθεραπευτικές ασκήσεις από ποικίλες αρχικές θέσεις, ανάλογα με τους θεραπευτικούς στόχους που έχει θέσει ο φυσιοθεραπευτής (θέσεις: ιππαστί, πλάγιο κάθισμα, τετραποδική, γονυπετής, όρθια, ύπτια, πρηνής κ.ά.).

Εκτός από τον εξειδικευμένο φυσιοθεραπευτή, που είναι υπεύθυνος του προγράμματος, η θεραπευτική ομάδα θα πρέπει να περιλαμβάνει ψυχολόγο και εκπαιδευτή ιππασίας, ενώ τα βοηθητικά μέλη (οδηγοί και πλαϊνοί βοηθοί) καλό είναι να προέρχονται από ειδικότητες, όπως φυσικοθεραπεία, εργοθεραπεία, γυμναστική ακαδημία και λογοθεραπεία.

Η διενέργεια της θεραπευτικής ιππασίας, ως παράμετρος της φυσιοθεραπείας, απαιτεί σε κάθε περίπτωση ένα παραπεμπτικό από τον γιατρό, το οποίο εκδίδει είτε ο οικογενειακός είτε ο ειδικός γιατρός. Σημαντικός είναι και ο ρόλος του οδηγού του αλόγου. Καθήκον του κατά τη διεξαγωγή της θεραπευτικής ιππασίας είναι να οδηγεί το άλογο σύμφωνα με τις κατευθύνσεις που του δίνει ο φυσιοθεραπευτής.

Είναι σημαντικό ο οδηγός αυτός να έχει μια ιδιαίτερη σχέση με το δικό του άλογο, γι' αυτό είναι σκόπιμο να το ιππεύει τακτικά ο ίδιος. Ευκαιριακά, και όταν πρόκειται για κάποιον άνθρωπο με βαριά αναπηρία, χρειάζεται και ένας ακόμα βοηθός, ο οποίος θα βοηθήσει το θεραπευτή να σταθεροποιήσει τον αναβάτη επάνω στο άλογο.

Μοναδικά οφέλη

Ορισμένες από τις ασθένειες, για την αποκατάσταση των οποίων ενδείκνυται η θεραπευτική ιππασία, είναι: Νευρολογικές παθήσεις, εγκεφαλική παράλυση, δισχιδής ράχη, μυϊκή δυστροφία, βλάβες του νωτιαίου μυελού, σκλήρυνση κατά πλάκας, εγκεφαλικά επεισόδια, επιληψία, κακώσεις της κεφαλής, πολιομυελίτιδα, τύφλωση, κώφωση, αρθρίτιδα, απουσία-παραμόρφωση άκρων, ανικανότητα μάθησης, σύνδρομο Down, αυτισμός και προβλήματα συμπεριφοράς.

Αξιοποιώντας την κίνηση του αλόγου, τη θερμότητά του, την ικανότητα του για επαφή κι επικοινωνία με τον άνθρωπο, την ομαδικότητα και το παιχνίδι, η θεραπευτική ιππασία δημιουργεί μοναδικά σωματικά, νοητικά, αισθητηριακά και ψυχολογικά οφέλη στα άτομα με ειδικές ανάγκες, όπως:

* μείωση της σπαστικότητας και ομαλοποίηση του μυϊκού τόνου,

* βελτίωση ελέγχου κεφαλής, κορμού και λεκάνης,

* προώθηση σωστής στάσης σώματος,

* βελτίωση του λόγου (ποιότητα και έντασή του),

* βελτίωση της ισορροπίας,

* προώθηση και βελτίωση της βάδισης,

* αύξηση του εύρους κινήσεων των αρθρώσεων,

* αναχαίτιση παθολογικών προτύπων κίνησης και προώθηση των φυσιολογικών,

* βελτίωση του συντονισμού,

* ανάπτυξη του αισθητικοκινητικού και οπτικοκινητικού συστήματος,

* βελτίωση της καρδιοαναπνευστικής λειτουργίας και της αντοχής,

* ανάπτυξη της ομαδικότητας, της συνεργασίας και της κοινωνικοποίησης,

* ανάπτυξη της αυτοπειθαρχίας και της υπομονής,

* ανάπτυξη αυτοέλεγχου και υπευθυνότητας,

* ελάττωση της εσωστρέφειας,

* καλλιέργεια σεβασμού και αγάπης προς τα ζώα,

* ανάπτυξη διαχωρισμού αντικειμένων, χρωμάτων, μεγεθών, γραμμάτων και αριθμών,

* βελτίωση της συγκέντρωσης και της αντίληψης του ατόμου, καθώς και

* ανάπτυξη της αυτοεκτίμησης και της αυτοπεποίθησης που έχει ο ιππέας για τον εαυτό του.

Με φιλικούς χαιρετισμούς

ΤΑΤΙΑΝΑ ΡΟΚΟΥ

ΤΟ ΕΠΟΣ ΤΟΥ 1940

Ο ελληνικός λαός δεν γνώριζε τα ξημερώματα της 28ης Οκτωβρίου τι είχε προηγηθεί από τις 3 το πρωί στην οικία του πρωθυπουργού, ούτε τις αποφάσεις του Υπουργικού Συμβουλίου και όμως, όταν την 6η πρωινή ώρα οι σειρήνες της αντιαεροπορικής άμυνας ξύπνησαν την Αθήνα, ο κόσμος ξεχύθηκε στους δρόμους σαν να περίμενε ακριβώς την στιγμή να βροντοφωνάξει το ιστορικό "ΟΧΙ", καθολική επιλογή που δεν υπήρχε περίπτωση να ήταν διαφορετική.
Πανηγυρισμοί και ζητοκραυγές δεν θα περίμενε κανείς ανήμερα της ανακύρηξης ενός πολέμου. Κι όμως, μια διάθεση πανηγυρισμού και ευφορίας ξεχύθηκε στον αττικό ουρανό από ένα κόσμο που είχε κατακλήσει τους δρόμους και που αισθανόταν να τον καλούν με το όνομά του, για να προστατεύσει τα τρεις και πλέον χιλιάδες χρόνια της ιστορίας του. Η είδηση έτρεχε από στόμα σε στόμα σαν την αναγγελία κάποιου χαρμόσυνου γεγονότος "Πόλεμος! Οι Ιταλοί εισβάλλουν!". Τα συναισθήματα διαδέχονταν το ένα το άλλο, υπερηφάνεια, φιλότιμο, λεβεντιά, αγανάκτηση, περιφρόνηση, και μάλιστα όχι μόνο από αυτούς που έτρεχαν να καταταγούν, αλλά και από τον άμαχο πληθυσμό, που και αυτός αργότερα προσέφερε πολύτιμες υπηρεσίες στον αγώνα.

Κάτι μεγάλο ορθωνόταν στην Ελλάδα τις πρωινές ώρες της 28ης Οκτωβρίου που εάν το έβλεπε ο υπερόπτης Ιταλός δικτάτορας, θα προτιμούσε να αποσύρει τις δυνάμεις του από το Αλβανικό έδαφος και να αναθεωρήσει όλα τα επιχειρησιακά του σχέδια.

Πανηγυρική ήταν η ατμόσφαιρα στους δρόμους και στους σταθμούς των τραίνων όπου η μια μετά την άλλη αναχωρούσαν γεμάτες χαμογελαστούς στρατιώτες οι αμαξοστοιχίες προς το Μέτωπο.

Η πορεία των ελληνικών στρατιωτικών μονάδων προς το Μέτωπο ήταν γεμάτη κακουχίες. 'Ομως ο βαρύς χειμώνας, ο ενθουσιασμός του ελληνικού στρατού και τα βουνά της Αλβανίας επιτρέπουν στους 'Ελληνες όχι μόνον να αντιμετωπίσουν την επίθεση με ιταλική επιτυχία, αλλά και να περάσουν αμέσως στην αντεπίθεση. H επίλεκτη μεραρχία των Ιταλών Τζούλια άρχισε στις απόκρημνες βουνοκορφές της βόρειας Πίνδου την επίθεσή της εναντίον της χώρας μας, για να προελάσει γρήγορα προς τα Γιάννενα, όπως πίστευε το Ιταλικό Επιτελείο, και να διευκολύνει τον "άνετο περίπατο" των υπολοίπων ιταλικών μεραρχιών προς την Αθήνα. Η έκπληξη όμως των "γενναίων" του Μουσολίνι γρήγορα μετατράπηκε σε απογοήτευση, όταν οι ταμπουρωμένοι 'Ελληνες φαντάροι των φυλακίων, δεν τους προσέφεραν την υποδοχή που ήθελαν, αλλά πυκνά πυρά. Αλήθεια τι υποδοχή περίμεναν;

Ως γνωστό, το βάρος της άμυνας το έφερε η μεραρχία Ηπείρου, που είχε τη τύχη μόνη από τις μεγάλες δυνάμεις να υπερασπίζεται τη τιμή και την εδαφική ακεραιότητα της χώρας, με κύρια αποστολή "την κάλυψη της κεντρικής Ελλάδος από την κατεύθυνση Ιωάννινα - Ζυγός Μετσόβου" και δευτερεύουσα "την προάσπιση εθνικού εδάφους", και η οποία με απόφαση του διοικητή της υποστράτηγου Χαράλαμπου Κατσιμήτρου, δεν εγκατέλειψε την προωθημένη αμυντική γραμμή και αγωνίσθηκε χωρίς να παραχωρίσει εθνικό έδαφος.

Παρατίθεται ένα τμήμα της υπ' αριθμόν πρωτ. 30904 γενικής διαταγής της VIII Μεραρχίας της 30 Οκτωβρίου 1940. (Υποστράτηγος Χ. Κατσιμήτρος):

Μαχόμεθα εναντίον εχθρού υπούλου και ανάνδρου όστις άνευ ουδεμιάς αφορμής μας επετέθη αιφνιδιαστικώς ίνα μας υποδουλώσει.

Μαχόμεθα δια τας εστίας μας και τας οικογενείας μας και δια την ελευθερίαν μας.

Αξιωματικοί και Οπλίται, κρατήσατε σταθερώς και αποφασιστικώς τας θέσεις και έχετε πάντοτε το βλέμμα προς τα εμπρός, διότι εντός ολίγου θα αναλάβωμεν αντεπίθεσιν ίνα εκδιώξωμεν τον εχθρόν εκ του πατρίου εδάφους το οποίον εμόλυνεν δια της παρουσίας του...

Εγγύς είναι η ημέρα καθ' ήν ο άνανδρος και δειλός εχθρός θα ριφθεί εις την θάλασσαν. Κρατήστε ισχυρώς τας θέσεις και τούτο θα πραγματοποιηθεί συντόμως. Η παρούσα να κοινοποιηθεί εις άπαντας τους υφ' υμάς Αξιωματικούς και οπλίτας.

Θα ήταν παράλειψη να μην αναφερθεί η ουσιαστική συμβολή στον αγώνα του ηρωικού αποσπάσματος του συνταγματάρχη Δαβάκη, που αμυνόμενος σθεναρά με λίγους στρατιώτες, με πενιχρά μέσα αλλά με μεγάλη αυτοθυσία, απέκρουσε τις αλλεπάλληλες επιθέσεις του εχθρού και έδωσε πολύτιμο χρόνο στον Ελληνικό στρατό να ανασυνταχθεί και να αντεπιτεθεί καταδιώκοντας τους εισβολείς πέρα από τα Αλβανικά σύνορα, στα ιστορικά χώματα της Βορείου Ηπείρου.

Κατά την αντεπίθεση της 1ης Νοεμβρίου, από το ηρωικό απόσπασμα Πίνδου επετεύχθη η ανακατάληψη της Γραμμής "Γύφτισσα - Οξυά" συνελήφθησαν τρείς Ιταλοί αξιωματικοί και διακόσιοι είκοσι δύο οπλίτες, και περιήλθαν στα ελληνικά τμήματα 140 άλογα και αρκετά εφόδια, αλλά εκεί άφησε την τελευταία του πνοή και ο πρώτος 'Ελληνας αξιωματικός του πολέμου, ο Υπολοχαγός Αλέξανδρος Διάκος.

Στη δυτική Μακεδονία ο ελληνικός στρατός καταλαμβάνει στις 22 Νοεμβρίου την Κορυτσά, ενώ στον κεντρικό τομέα της βόρειας Πίνδου εξουδετερώνει μια ιταλική μεραρχία Αλπινιστών και στον παραλιακό τομέα, όπου οι Ιταλοί είχαν στην αρχή κατορθώσει να εισχωρήσουν σε μεγάλο βάθος, τους υποχρεώνει να εκκενώσουν την κοιλάδα του ποταμού Καλαμά. Στο τέλος του χρόνου οι Ιταλοί βρίσκονται απωθημένοι 60 χιλιόμετρα πέρα από τα ελληνικά σύνορα.

ΤΟ ΟΧΙ ΤΟΥ ΜΕΤΑΞΑ

28η Οκτωβρίου του 1940. Για τους Ιταλούς η 18η επέτειος από την φασιστική «πορεία προς τη Ρώμη», που έφερε, το 1922, τον Μουσολίνι στην εξουσία. Στις 3.00 τα ξημερώματα, ο Ιταλός πρεσβευτής στην Αθήνα Γκράτσι, επισκέπτεται, στο σπίτι του τον Ιωάννη Μεταξά και του επιδίδει τελεσίγραφο που ζητά, εντός τριών ωρών, την ελεύθερη διέλευση και στάθμευση των ιταλικών στρατευμάτων στην Ελλάδα.

Με τη γαλλική φράση « Alors, c ' est la guerre », που σημαίνει « Πόλεμος λοιπόν », ο δικτάτορας Μεταξάς απορρίπτει το ιταλικό τελεσίγραφο και απευθύνει διάγγελμα προς τον ελληνικό λαό.

Προς τον ελληνικόν λαόν,

Η στιγμή επέστη που θα αγωνισθώμεν διά την ανεξαρτησίαν της Ελλάδος, την ακεραιότητα και την τιμήν της. Μολονότι επεδείξαμεν την πλέον αυστηράν ουδετερότητα και ίσην, προς όλους, η Ιταλία μη αναγνωρίζουσα εις ημας το δικαίωμα να ζώμεν ως ελεύθεροι Έλληνες μου εζήτησεν σήμερον την 3ην πρωινήν ώραν, την παράδοσιν τμημάτων του εθνικού εδάφους κατά την ιδίαν αυτής βούλησιν ότι προς κατάληψιν αυτών η κίνησις των στρατευμάτων της. θα ήρχιζε την 6ην πρωινήν. Απήντησα εις τον Ιταλόν Πρέσβυν ότι θεωρώ και το αίτημα αυτό καθ' εαυτό και τον τρόπον με τον οποίον γίνεται τούτο ως κήρυξιν πολέμου της Ιταλίας κατά της Ελλάδος.

Έλληνες,

τώρα θα αποδείξωμεν εάν είμεθα άξιοι των προγόνων μας και της ελευθερίας, την οποίαν μας εξησφάλισαν οι προπάτορές μας. Όλον το Έθνος ας εγερθή σύσσωμον, αγωνισθήτε διά την Πατρίδα, τας γυναίκας, τα παιδιά σας, και τα ιεράς μας παραδόσεις.

Νυν υπέρ πάντων ο αγών

Ο Πρόεδρος της Κυβερνήσεως

Ιωάννης Μεταξάς


Αρχίζει έτσι η ιταλική επίθεση κατά της Ελλάδας στο αλβανικό μέτωπο, την ίδια ώρα που ο λαός διαδηλώνοντας στους δρόμους της Αθήνας κατά της φασιστικής Ιταλίας, τρέχει με ενθουσιασμό να καταταγεί και να πολεμήσει και έχοντας ουσιαστικά με την ήδη διαμορφωμένη ψυχολογία του, μετά τον τορπιλισμό της Έλλης τον Αύγουστο της ίδιας χρονιάς, επιβάλλει εκείνος το "γαλλόφωνο όχι" του Μεταξά.

Δύο ημέρες μετά, 30 Οκτωβρίου 1940, από το Γενικό Στρατηγείο στο Ξενοδοχείο Μεγάλη Βρεταννία, ο "πατριώτης" Μεταξάς θα παραδεχθεί ουσιαστικά τους αληθινούς λόγους που οδήγησαν στο ΟΧΙ, απευθυνόμενος προς τους ιδιοκτήτες εφημερίδων και αρχισυντάκτες του Αθηναϊκού Τύπου. Θα εξομολογηθεί με ειλικρίνεια το δίλημμά του, κήρυξη πολέμου ή ανατροπή του από το λαό, σ΄ένα κείμενο απ΄αυτά που πολλοί ιστορικοί και αναλυτές "ξεχνούν" να συμπεριλάβουν στα σημαντικότερα της εποχής.

Ο ΑΝΕΦΟΔΙΑΣΜΟΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ ΤΟ 1940

ΤΑ ΑΛΟΓΑ ΤΟΥ ΄40

ΤΑ ΑΛΟΓΑ ΤΟΥ ΄40

Όταν οι Ιταλοί μας κήρυξαν τον πόλεμο την 28η Οκτωβρίου 1940, στο χωριό Ξηρονομή Θηβών Βοιωτίας έφθασε μία ομάδα Ελλήνων Αξιωματικών και Στρατιωτών και ζητούσαν από τους κατοίκους να τους παραδώσουν τα υποζύγιά τους, άλογα και μουλάρια, για τις ανάγκες του Ελληνικού Στρατού. Η Ρουμελιώτισσα Μαριγώ Αναστασίου Μεϊδάνη από την Δόμβραινα ήταν παντρεμμένη στο χωριό Ξηρονομή με τον Λουκά Μίχα και πρώτη έτρεξε και παρέδωσε το άλογό της, τον Μπάλιο, με τα εξής πατριωτικά λόγια: «Ο άνδρας μου, πατέρας τεσσάρων ανήλικων παιδιών δεν είναι επιστρατεύσιμος και για να βοηθήσουμε την πατρίδα μας σας παραδίνω το άλογό μας, για να βοηθήση αυτό στο πόδι του ανδρός μου και των παιδών μου». Τα μάτια των αξιωματικών βούρκωσαν από τον αυθορμητισμό της Ρουμελιώτισσας και όταν συνήλθαν της έδωσαν τα συγχαριτήριά τους και παρέλαβαν το άλογο, το οποίο με πολλά άλλα μεταφέρθηκε στο Μέτωπο για τις ανάγκες του στρατού.

Με την εισβολή των Γερμανικών στρατευμάτων τον Απρίλιο του 1941 οι Έλληνες στρατιώτες επέστρεψαν στα σπίτια τους. Τέσσερις στρατιώτες από την Κόρινθο μαζί με ένα άλογο έφθασαν στη Λειβαδιά και από εκεί ακολούθησαν το βατό δρόμο προς Κόρινθο μέσω Αγίου Γεωργίου, Αγίας Άννης, Δόμβραινας και σαν έφθασαν στο χωριό Ξηρονομή το άλογο έγινε ασυγκράτητο, το βάδισμά του έγινε καλπασμός και τους έφερε στην αυλή του αφεντικού του. Εκείνη την ώρα στο σπίτι του Λουκά Μίχα ήταν η ηλικιωμένη μάνα του και το ενδεκάχρονο κοριτσάκι του, η Σπυριδούλα, που έτρεξε στο κοντινό χωράφι και πληροφόρησε τους γονείς της για την επιστροφή του αλόγου από το Μέτωπο. Σε λίγη ώρα ολόκληρη η οικογένεια του Λουκά και της Μαριγώς Μίχα, συγγενείς, γείτονες και συγχωριανοί μαζεύτηκαν στην αυλή και με χαρές, κεράσματα και τραγούδια γιόρτασαν την επιστροφή του Μπάλιου, που με δάκρυα στα μάτια δεχόταν στην κεφαλή του το χάϊδεμα των παιδιών και του αφεντικού του. Οι στρατιώτες μπροστά σ’ αυτή τη συγκινητική εικόνα και χωρίς προστριβές δεχθήκανε να επιστρέψουν το άλογο στην οικογένεια του Λουκά και της Μαριγώς Μίχα. Και αυτοί με τη σειρά τους πρόσφεραν στους στρατιώτες τροφές για την μακρινή πεζοπορία τους, αφού θα περνούσαν από τα Γεράνια όρη για να φθάσουν στην Κόρινθο.

ΑΛΟΓΟ ΣΦΗΝΩΣΕ ΣΕ... ΔΕΝΤΡΟ

Η περιέργεια λένε ότι σκότωσε τη γάτα, αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση κόντεψε να σκοτώσει ένα άλογο. Η φοράδα Γκρέισι, άγνωστο πώς και γιατί, στρίμωξε το κεφάλι της μέσα στην κουφάλα ενός δέντρου σε δάσος της επαρχίας Πούλμαν, της Δυτικής Βιρτζίνια των ΗΠΑ. Μετά όμως, δεν μπορούσε να το ξεκολλήσει. Για καλή της τύχη, κάποιος περαστικός άκουσε τα κλαψουρίσματά της και έσπευσε να τη βοηθήσει, αφού πριν έβγαλε μερικές φωτογραφίες.

Προσεχτικά, χρησιμοποιώντας ένα αλυσοπρίονο, ο κ. Τζέισον Χάρσμπέργκερ, έκοψε τα πλαϊνά τοιχώματα του δέντρου και απελευθέρωσε την Γκρέισι. Η περίεργη φοράδα, έφερε μονάχα λίγες εκδορές γύρω από το λαιμό της.

ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΣΤΗΝ ΟΡΕΙΝΗ ΝΑΥΠΑΚΤΙΑ

Σώστε το Σκυριανό αλογάκι.

Οι 104 μικρόσωμοι απόγονοι μιας αρχέγονης ράτσας απειλούνται με εξαφάνιση
(άρθρο της Τάνιας Γεωργιοπούλου από την ιστοσελίδα kathimerini.gr, δημοσίευση 22-04-06)
Σας φαίνεται ότι το άλογο που απεικονίζεται στη ζωφόρο του Παρθενώνα είναι μικρόσωμο σε σχέση με τον αναβάτη του;

Oτι οι άνθρωποι είναι πιο ψηλοί σε σχέση με τα ζώα, τα οποία δεν έχουν τις ιδανικές αναλογίες ενός καθαρόαιμου ίππου; Αυτό συμβαίνει γιατί σύμφωνα με τους μελετητές στη ζωφόρο απεικονίζεται το ελληνικό άλογο που ήταν μικρόσωμο και μάλλον βαρύ. Aξιος απόγονος, αν όχι και πιστή απεικόνιση του εικονιζόμενου, είναι το Σκυριανό αλογάκι, μία από τις έξι ελληνικές φυλές αλόγων (Ηλείας, Μεσσαράς, Πηνείας, Θεσσαλίας και Σκύρου).



Η μικρόσωμη φυλή αλόγων Σκύρου είναι αρχαία φυλή και μια από τις πιο σπάνιες που υπάρχουν στον κόσμο αφού ελάχιστα άτομα της συγκεκριμένης ράτσας βρίσκονται σήμερα στην Ελλάδα. Ο μεγαλύτερος πληθυσμός, περίπου 104 άλογα, ζει ελεύθερος στο ΝΑ τμήμα της νήσου Σκύρου, στην περιοχή «Βουνό» στο όρος Κόχυλας, ενώ μικρότεροι πληθυσμοί εκτρέφονται στο Αγρόκτημα της Γεωπονικής Σχολής του ΑΠΘ στη Θεσσαλονίκη, στην Κέρκυρα μέσω του προγράμματος SILVA και στο Αγρόκτημα Αμφίκαια στους πρόποδες του Παρνασσού. Για τη διάσωση του μικρόσωμου αλόγου που, σήμερα κινδυνεύει να εξαφανισθεί, καθώς δεν «χρησιμεύει» πια στους ανθρώπους για τις αγροτικές και οικιακές εργασίες, ο Δήμος Σκύρου οργάνωσε ημερίδα που πραγματοποιήθηκε στο νησί την προηγούμενη Τρίτη. Στόχος της προσπάθειας ήταν ο συντονισμός των ενεργειών όλων όσοι με κάποιον τρόπο «εμπλέκονται» στη ζωή του αλόγου.



Το αλογάκι της Σκύρου θεωρείται απόγονος των αλόγων που είχε ο Αχιλλέας στο ταξίδι του στην Τροία, συνδέεται με τα άλογα του Μεγάλου Αλεξάνδρου και των αλόγων που απεικονίζονται στην πομπή των Παναθηναίων στη ζωφόρο του Παρθενώνα.



Ξεχωριστή ράτσα

Τα Σκυριανά αλογάκια δεν πρέπει να συγχέονται με τα πόνυ που είναι μικρά και... κοντόχοντρα και αποτελούν τελείως διαφορετική ράτσα αλόγου. Τα αλογάκια της Σκύρου μοιάζουν πολύ με τα μεγαλόσωμα άλογα τα οποία ζουν σήμερα σε οποιοδήποτε μέρος της γης, αλλά λόγω του μικρού μεγέθους τους έχουν καταχωρισθεί ως ξεχωριστή ράτσα, που οι ειδικοί έχουν ονομάσει EqvusCabalusSkyriano. Μάλιστα θεωρείται ότι παλαιότερα είχαν μεγαλύτερη διάπλαση από τη σημερινή, αλλά έγιναν τόσο μικρόσωμα για να αντεπεξέλθουν στις αντίξοες συνθήκες της ζωής στο νησί.

Σήμερα τέσσερις χιλιάδες χρόνια μετά την εμφάνιση –σύμφωνα με τους επιστήμονες– τα αλογάκια της Σκύρου απειλούνται με εξαφάνιση. Στη μεγάλη τους πλειοψηφία τα 104 άλογα που υπάρχουν ακόμα στη Σκύρο ζουν ελεύθερα στο ορεινό τμήμα του νησιού σε μια έκταση 35.000 στρεμμάτων. Ζουν σε αγέλες με αρχηγό έναν επιβήτορα και 5-7 θηλυκά με τα μικρά τους. Από τα 104 άλογα τα 41 είναι αρσενικά και τα 63 θηλυκά.



Αν και διαθέτουν ιδιοκτήτες, ορισμένοι δεν ενδιαφέρονται να τα φροντίζουν τους θερινούς μήνες που η βλάστηση μειώνεται σημαντικά και τα ζώα δεν μπορούν να βρουν τροφή. Ίσως ένα κίνητρο θα ήταν τα χρήματα από το κοινοτικό πρόγραμμα για την ενίσχυση φυλών αγροτικών ζώων που απειλούνται με εξαφάνιση, κονδύλι που φτάνει τα 475 ευρω τον χρόνο για καθέναν από τους ιδιοκτήτες. Όμως, καθώς τα ζώα διαβιούν ελεύθερα, είναι δύσκολη η ένταξη στο συγκεκριμένο πρόγραμμα. Σύμφωνα με τον κ. Νίκο Κρητικό, γεωπόνο - ζωοτέχνη, «έως το 2002 επιδοτούνταν ο κάθε ιδιοκτήτης με το ποσό των 117 ευρω ετησίως για κάθε άλογο άνω των έξι μηνών».

Η τροφή των αλόγων είναι αγριόχορτα, αλλά και διάφορα άλλα φυτά όπως θυμάρι και φύλλα. Σε δύσκολους καιρούς βολεύονται και με αγκάθια και κλαδιά. Όμως πολύ συχνά δεν βρίσκουν ούτε αυτά. Eνα από τα βασικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα αλογάκια είναι η υπερβόσκηση του βιότοπου όπου επίσης βόσκουν περίπου 18.585 αιγοπρόβατα.



Επίσης, ένα σοβαρό πρόβλημα είναι ο ανεξέλεγκτος τρόπος αναπαραγωγής των αλόγων. Oπως τονίζει στην «Κ» ο κ. Νίκος Κρητικός που εργάζεται στον Δήμο Σκύρου και έχει αναλάβει υπό την προστασία το αλογάκι, «συχνά τα θηλυκά ζευγαρώνουν με γαϊδούρια που επίσης υπάρχουν στο βουνό και είναι πιο ισχυρά από τα αλογάκια, οπότε παράγονται μουλάρια, που βέβαια μειώνουν τον ενεργό πληθυσμό». Απώλειες σε νεογέννητα πουλαράκια, επίσης υπάρχουν εξαιτίας των κακών συνθηκών διαβίωσης στο βουνό. Το 2002 γεννήθηκαν μόνο επτά αλογάκια, το 2003 μόνο 10, το 2004, 11 ενώ το 2005 οι γεννήσεις έπεσαν στις 5.

Σε συνεργασία με τον Δήμο Σκύρου που παραχώρησε την έκταση, έχουν περιφραχθεί 134 στρέμματα όπου θα φιλοξενούνται 3 αρσενικά και 15 θηλυκά και όπου θα εφαρμοστεί πρόγραμμα ελεγχόμενης αναπαραγωγής. Επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο της πόλης Gembloux του Βελγίου που συμμετείχαν στην ημερίδα, εξέτασαν το DNA των αλόγων, για να διαπιστώσουν τον βαθμό αιμομιξίας του πληθυσμού. «Κάθε χρόνο τα θηλυκά, αν όλα πάνε καλά, κατεβαίνουν από το βουνό με ένα πουλαράκι, αλλά βέβαια κανείς δεν ξέρει ποιος είναι ο πατέρας. Eτσι συμβαίνουν πολλές αιμομιξίες που αλλοιώνουν τη ράτσα και γεννιούνται άλογα που εμφανίζουν ασθένειες ή είναι κακεχτικά», τονίζει ο κ. Κρητικός. Σύμφωνα με έρευνα που εκπονήθηκε από το ΑΠΘ, η αιμομιξία σε ένα προστατευόμενο πληθυσμό αυξάνει τον κίνδυνο εξαφάνισης, καθώς συνεπάγεται τη μείωση της ανθεκτικότητας και της γονιμότητας του πληθυσμού.



Το 2006, 26 από τους 55 ιδιοκτήτες των μικρόσωμων χαριτωμένων αλόγων δημιούργησαν σωματείο με την επωνυμία «Ένωση μικρόσωμης φυλής αλόγων Σκύρου» με σκοπό την ευζωία των αλόγων, την προώθηση των αιτημάτων των ιδιοκτητών και τη διατήρηση της φυλής.

Σύμφωνα με το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης, η δημιουργία της Ένωσης αποτελεί ένα σημαντικό βήμα καθώς, αν γίνουν συγκεκριμένες ενέργειες, θα έχει τη δυνατότητα να κρατάει γενεαλογικό βιβλίο για τα αλογάκια της Σκύρου. Ωστόσο, χρειάζεται συνολική αντιμετώπιση του θέματος για να μην χαθούν τα τελευταία άτομα αυτής της αρχέγονης ράτσας.



το κείμενο δημιουργήθηκε από Τάνια Γεωργιοπούλου 21/11/2006

Τα τελευταία δεδομένα για την τύχη των Σκυριανών ιππαρίων
(άρθρο του καθ. Θ. Αντίκα)

Το ιππάριο της Σκύρου είναι απ’ τις αρχαιότερες και πιο σπάνιες μικρόσωματικές φυλές ίππων του κόσμου. Δεν αναφέρεται σε αρχαίες πηγές, είναι όμως πιθανό να προέρχεται απ’ τη Θεσσαλική ή τη γειτονική της Πίνδου και να πέρασε στις Σποράδες το 18ο-19ο αι., ή πολύ νωρίτερα. Στη Εποχή του Χαλκού, το ιππικό του Αχιλλέα πέρασε απ’ τη Σκύρο καθ’ οδόν προς την Τροία (Ιλιάς Ι.668, Τ.326, 332). Η μικροσωμία του, όπως κι άλλων νησιώτικων φυλών (Shetland, Κίνας, Κασπίας, Chincoteague κ.α.), οφείλεται στη λιτή διατροφή, τις αντίξοες συνθήκες του περιβάλλοντος και τη συγγενική αναπαραγωγή που κατά τεκμήριο δημιούργησαν το γενότυπο και φαινότυπο του.

Γενετικές αναλύσεις στο Εργαστ. Φυσιολογίας Αναπαρ. Αγροτ. Ζώων του ΑΠΘ (Apostolidisetal, 2000) έδειξαν πως η φυλή της Σκύρου είναι η πιό ομοιογενής φυλή της Ελλάδος. Πιθανό μάλιστα το μικρόσωμο αυτό άλογο να ζούσε κι αλλού στην αρχαιότητα, αφού οι σωματομετρικές μελέτες παραστάσεων αλόγων (λ.χ. στον Παρθενώνα κ.α.) έδειξαν ότι στην κλασσική περίοδο ήδη υπήρχαν άλογα με το ίδιο περίπου ύψος (Αντίκας, 2000).

Η φυλή εκτρέφεται σχεδόν αποκλειστικά στο νησί, όπου στην απογραφή του ‘98 βρέθηκαν 137 άτομα. Με απόφαση του Υπ. Γεωργίας απαγορεύθηκε η εξαγωγή όποιου καθαρόαιμου ιππαρίου ύψους <110 εκ. γιατί εν τω μεταξύ ο πληθυσμός τους αφανίστηκε μεταπολεμικώς. Εκτός της Σκύρου εκτράφηκαν καθαρόαιμα ή διασταυρωμένα ιππάρια από παράνομες εξαγωγές, στο δε αγρόκτημα του ΑΠΘ και την Κέρκυρα (SilvaProject) διατηρούνται πυρήνες αναπαραγωγής (με 30 και 12 καθαρόαιμα ζώα αντίστοιχα) για τη διάσωση της φυλής. Η διαβίωση στο νησί είναι ελεύθερη το χειμώνα (στη θέση ‘Βουνό’), το δε θέρος μαζεύονται απ’ τους ιδιοκτήτες για δευτερεύουσες γεωργικές εργασίες, κυρίως μεταφορές κι αλώνισμα. Η συνήθεια αυτή συνετέλεσε δυστυχώς στη μείωση του πληθυσμού, ιδίως τους χειμώνες με άσχημο καιρό και έλλειψη τροφής. Σήμερα μερικοί ευσυνείδητοι ιδιοκτήτες διατηρούν ζώα από αγάπη και σεβασμό στην παράδοση, με συνέπεια όμως την αύξηση των αρσενικών (33,3%) σε σχέση με τα θηλυκά (66,7%), ως και την απουσία εκτομιών, αφού δεν βρέθηκε κανένας στην απογραφή. Ευτυχώς ο Δήμος και ο τοπικός ιππικός σύλλογος δημιούργησαν στάβλους και ιπποδρόμιο, για να συντηρούν όσα ζώα εγκαταλείπονται απ’ τους κυρίους τους για όποιο λόγο (παύση γεωργικής ενασχόλησης, κόστος συντήρησης, κ.α). Όμως απαιτείται η περίφραξη του οικότοπου, όπου θα διαβιούν τα ζώα ελεύθερα με στοιχειώδη διατροφή και πότιση το χειμώνα και θα γίνεται φυσική αναπαραγωγή. Τούτο γιατί δεν πρέπει με καμιά σύγχρονη μέθοδο να μεταβληθούν ριζικά οι συνθήκες στις οποίες διαβίωσε κι εξελίχθηκε γενετικά η φυλή για άγνωστο πόσους αιώνες.



Περιγραφή του φαινότυπου

Το ιππάριο της Σκύρου μπορεί να καταταγεί στο φαινότυπο του Κρητικού (ή Αιγαιικού) ίππου, του οποίου αποτελεί μικρογραφία. Το ύψος του είναι κατά μέσο όρο 109 εκ. στα αρσενικά και 107 εκ. στα θηλυκά (Πόνυ Α’). Κύριο χρώμα (ποσοστό 57%) είναι το ορφνό κι οι αποχρώσεις του όπως και στη φυλή Κρήτης, ακολουθούμενο απ’ το φαιό με τις αποχρώσεις του (19%), το ερυθρόφαιο (16%) και το ξανθό (7%). ‘Αλλα χρώματα, λ.χ. το ισαβέλλειο, υπάρχουν αλλά είναι σπάνια. Ιδιαίτερα χαρακτηριστικά (λευκές κηλίδες κ.α.) υπάρχουν κυρίως στα ορφνά ζώα, ενώ κυριαρχούν οι ‘κορυφές’ (whorls, epis, cowlicks) στο κεφάλι, λαιμό, τράχηλο και σώμα. Το τελευταίο είναι μυώδες και συμπαγές με εντυπωσιακή δύναμη έλξης σε σχέση με το μέγεθος του, λεπτό και ωραίο κεφάλι, εντόνως όρθια μικρά αυτιά, μεγάλα μάτια και μυκτήρες. Ο τράχηλος είναι ευρύς, μυώδης με εξαιρετική δύναμη κι ευκαμψία, μακρυά χαίτη και προκόμη που συχνά καλύπτει τα μάτια. Ιδίως στους επιβήτορες φτάνει συχνά ως τα κάτω άκρα, η δε ουρά είναι θυσανωτή και φτάνει συχνά ως τις οπλές. Άλλα κοινά χαρακτηριστικά είναι η ισχυρή κράση, η ζωηράδα, η εξυπνάδα, η ελαστικότητα, η αντοχή, η ταχύτητα και η λιτοδιαίτη φύση, πράγμα που κάνει το ιππάριο ιδεώδες για την εκπαίδευση μικρών παιδιών στα οποία φαίνεται πως έχει αδυναμία. Ως τη δεκαετία του 70-80, πολλοί ιππικοί όμιλοι διατηρούσαν ιππάρια για το σκοπό αυτό, ατυχώς όμως τούτο δεν έτυχε υποστήριξης απ’ το Υπ. Γεωργίας, τη Φίλιππο Ένωση ή την Ελληνική Ομοσπονδία Ιππασίας (λ.χ. με θέσπιση κινήτρων και επάθλων σε αγώνες ελληνικών ίππων) με άμεση συνέπεια την εγκατάλειψη του. Ευτυχώς ιπποδρομίες γίνονται παραδοσιακά στη Σκύρο--προς τιμή των ντόπιων--κάθε Αύγουστο, όπου συμμετέχουν κυρίως παιδιά του νησιού αλλά κι άλλων περιοχών. Αυτοί ακριβώς οι αγώνες συντέλεσαν σημαντικά στη διάσωση της φυλής και πρέπει να συνεχιστούν έστω υπό μορφή ιστορικών / θρησκευτικών πορειών.



Αναπαραγωγή

Η ενήβωση του ιππαρίου είναι πρώιμη, σχεδόν από το πρώτο έτος της ηλικίας του, η δε περίοδος αναπαραγωγής αρχίζει νωρίς την άνοιξη και κρατά ως το καλοκαίρι. Λόγω του μεγάλου αριθμού επιβητόρων οι ιδιοκτήτες φοράδων έχουν τη δυνατότητα επιλογής μεγάλου φάσματος αρσενικών φαινοτύπων, εφ’ όσον βέβαια σταβλίζουν τα ζώα τους. Αντίθετα την περίοδο ελεύθερης διαβίωσης των ζώων στο ‘Βουνό’ (Οκτώβριο ως Μάιο), οι επιβάσεις είναι τυχαίες, εξαρτώμενες απ’ την ομάδα (‘χαρέμι’) του επιβήτορα όπου ανήκει η φοράδα. Οι τοκετοί γίνονται την άνοιξη για όσα ζώα αφήνονται ελεύθερα το χειμώνα, γεγονός που επιτρέπει τους ιδιοκτήτες να χρησιμοποιούν τις φοράδες για γεωργικές εργασίες το θέρος, αφού τα πουλάρια είναι ήδη μεγάλα και τις ακολουθούν. Τα προβλήματα αναπαραγωγής που διαπιστώνονται στο νησί είναι κυρίως τα εξής:

α) ηείσοδος όνων-επιβητόρων στην ελεύθερη αγέλη ιππαρίων του ‘Βουνού’, που επειδή είναι πολύ ‘δραστήριοι’ γονιμοποιούν τις φοράδες Σκύρου, με συνέπεια τη γέννηση πιό πολλών ημιόνων σε σχέση με πώλους. Είναι αναγκαία η περίφραξη έστω τμήματος των λειμώνων βοσκής, για να ελέγχεται η είσοδος όνων κατά την περίοδο αναπαραγωγής

β) η αδυναμία προγραμματισμού συζεύξεων στην ελεύθερη διαβίωση, αφού η επιλογή γίνεται από το δεσπόζοντα επιβήτορα κάθε αγέλης, ή δευτερευόντως από τη φοράδα, και σε κάθε περίπτωση είναι αδύνατο να προβλεφθεί. Είναι αναγκαία η δημιουργία Stud-book με τα προϊόντα κάθε επιβήτορα, ώστε η επιλογή να γίνεται με επιστημονικό τρόπο

γ) ο σταβλισμός πολλών αλόγων λόγω περιορισμού των γεωργικών ασχολιών αλλά και γιατί πολλοί ιδιοκτήτες δεν θέλουν γέννες των φοράδων τους για οικονομικούς λόγους, πράγμα που οδηγεί στον περιορισμό των γεννήσεων, στη μείωση του ποσοστού νεαρών ιππαρίων και στη στασιμότητα του εν γένει ίππειου πληθυσμού στο νησί.



Προοπτικές εξέλιξης

Παλιότερα οι ντόπιοι αγρότες ή κτηνοτρόφοι άφηναν τ’ άλογα τους ελεύθερα κατά τις πρώτες φθινοπωρινές βροχές (για να φυτρώσει η βλάστηση) σε μια βραχώδη, ξηρική και θαμνώδη περιοχή του νησιού, το ‘Βουνό’, όπου διαβιούσαν μέχρι το Μάιο. Κάθε ιδιοκτήτης τότε έπιανε τα δικά του και τα χρησιμοποιούσε για μεταφορά προϊόντων και ανθρώπων. Στο μεταξύ η διατροφή αφορούσε στη βλάστηση του ‘Βουνού’ περιορίζοντας έτσι το κόστος. Αποτέλεσμα αυτού του συστήματος διαχείρισης ήταν να μην υπάρχουν στάβλοι, αλλ’ απλώς η θερινή διατήρηση των αλόγων στην ύπαιθρο, δεμένων με τριχιά απο το πόδι. ‘Οσο για τη χειμερινή διαβίωση ήταν σκληρή κι ανεπαρκής, με αποτέλεσμα την παρέμβαση του Υπ. Γεωργίας, που καθιέρωσε ετήσια επιδότηση κατά κεφαλή με σκοπό να διευκολύνει οικονομικά και να παρακινήσει τους ιδιοκτήτες να ενσταβλίζουν τα ζώα τους το χειμώνα. Η πρόθεση του Υπ. Γεωργίας ήταν καλή, αλλά προσέκρουσε στο ‘ελληνικό δαιμόνιο’, δηλ. την εξυπνάδα πολλών ιδιοκτητών να εισπράττουν επιδοτήσεις και συγχρόνως να στέλνουν τα ζώα τους στο ‘Βουνό’ χωρίς να χτίζουν στάβλους. Ευτυχώς τελευταία μειώθηκαν τα άλογα που στέλνονται στο ‘Βουνό’ το χειμώνα, γιατί οι ιδιοκτήτες κατάλαβαν επιτέλους ότι τα ζώα τους επιστρέφουν από κει σε πολύ κακή κατάσταση και συχνά στείρα, ή γονιμοποιημένα από όνους. Με την αύξηση των σταβλισμένων ζώων, πράγμα στο οποίο βοήθησε κι ο Δήμος Σκύρου, ο πληθυσμός της φυλής παρουσιάζει μικρή αύξηση, όχι όμως αρκετή βάσει του αριθμού των φοράδων.

Η τάση των Σκυριανών να διατηρούν ιππάρια λόγω παράδοσης, κοινωνικής προβολής και διατήρησης της κληρονομιάς του νησιού, καθώς και η διατήρηση ιππαρίων στην ηπειρωτική Ελλάδα και τα νησιά (λ.χ. Κέρκυρα κ.α), δημιουργεί ελπίδες για περαιτέρω ανάπτυξη αυτής της σπάνιας φυλής. Πυρήνας αυτής της ανάπτυξης είναι το Εργαστ. Φυσιολογίας Αναπαραγωγής Αγροτικών Ζώων στο Αγρόκτημα του ΑΠΘ, που διατηρεί 5 επιβήτορες και 35 φοράδες και για πέντε χρόνια τώρα διοχετεύει κατάλληλο γενετικό υλικό επιβητόρων σε φορείς ή / και ιδιώτες που διαθέτουν φοράδες φυλής Σκύρου. ‘Έτσι υπάρχουν ελπίδες πως στην επόμενη τετραετία θα αυξηθεί σημαντικά ο πληθυσμός των ιππαρίων και θα εκλείψουν οι πιθανότητες εξαφάνισης της που το 1998 ήταν οριακές, αφού η ύπαρξη πληθυσμού γύρω στα 100 μέλη είναι η ‘κόκκινη γραμμή’ κινδύνου προς εξαφάνιση για όποιο είδος θηλαστικού. Βέβαια είναι άκρως απαραίτητη η δημιουργία γενεαλογικού βιβλίου (Stud book) από την Ομοσπονδία Παραδοσιακής Ιππικής ή του Δήμου Σκύρου, που θα περιλάβει την καταγραφή όλων των ιππαρίων της χώρας, θα βοηθήσει στη γενετική επιλογή συζεύξεων και θα διευρύνει τον οικότοπο διαβίωσης τους σε άλλες νησιώτικες περιοχές της χώρας εκτός των Σποράδων.


Theo G. Antikas, PhD
Anatomy & Physiology
Skagit Valley College

Νέες απόψεις για τα προγράμματα αποπαρασίτωσης

Ένα ετήσιο πρόγραμμα αποπαρασίτωσης για κάθε στάβλο, φάρμα ή οικιακό άλογο είναι απαραίτητο στοιχείο για τη διατήρηση καλής υγείας των αλόγων.

Μια αποτελεσματική εφαρμογή καταπολέμησης παρασίτων όταν το άλογο έχει προσβληθεί και παρουσιάζει συμπτώματα κολικού, χάσιμο βάρους (ενώ τρώει κανονικά) και διάρροια είναι για παράδειγμα ο συνδυασμός της πάστας Equest (moxidectin) σε τριμηνιαία βάση με τη πάστα Equitape (praziquantel) κάθε δίμηνο.

Ένα εντατικό πρόγραμμα αποπαρασίτωσης όπως περιγράφηκε παραπάνω είναι ιδανικό σε στάβλους με πολλά αθλητικά άλογα. Η αποπαρασίτωση πρέπει να γίνεται την ίδια ημέρα σε όλα τα άλογα ενώ στα νέο εισερχόμενα άλογα πρέπει να εφαρμόζεται αποπαρασίτωση με την άφιξη στο στάβλο.
Σε νέα άλογα για τα οποία δεν γνωρίζουμε τι πρόγραμμα αποπαρασίτωσης είχαν στο προηγούμενο στάβλο / ιδιοκτήτη θα πρέπει να εφαρμόζεται μια ελαφρά αποπαρασιτική λύση όπως για παράδειγμα pyrantel (Stongid-P, Pyratape).

Επίσης η εφαρμογή των σύγχρονων αποπαρασιτικών φαρμάκων είναι προτιμότερη από τα παλαιότερα του είδους benzimidazoles διότι έρευνες έχουν αποδείξει ότι πολλά είδη σκουληκιών έχουν ανάπτυξη ανοσία στις παλαιότερες πάστες, (Panacur και Telmin).

Οι ιππίατροι επίσης συνιστούν τα άλογα μετά την αποπαρασίτωση να περιορίζονται για 48 ώρες εκτός των χώρων βοσκής για περιβαλλοντικούς λόγους.

Τα μοντέρνα αποπαρασιτικά είναι ιδιαίτερα τοξικά, χωράφια που έχουν χρησιμοποιηθεί παλαιότερα για βοσκή αλόγων στα οποία είχαν εφαρμοστεί για παράδειγμα πάστες που περιέχουν avermectins και βρίσκονται κοντά σε λίμνες ή ποτάμια είναι επικίνδυνα για ψάρεμα. Ακόμη σκυλιά που έχουν φάει πάστες Equest ή Equitape μπορεί να πεθάνουν. Τέλος μετά τη χρήση αποπαρασιτικών θα πρέπει να πλένουμε πολύ καλά κάθε σημείο ανθρώπινου δέρματος που είχε επαφή με τη πάστα.

Σε ένα στάβλο με στατικό αριθμό αλόγων για μεγάλη περίοδο δεν είναι αναγκαία η εφαρμογή εντατικού προγράμματος αποπαρασίτωσης (όπως περιγράφηκε στην αρχή), ειδικά αν γίνεται προσεκτικός καθαρισμός της κοπριάς των αλόγων από τα χωράφια βοσκής.
Σε τέτοιους στάβλους όπου τα άλογα που φιλοξενούνται είναι μόνιμα και δεν αλλάζουν συχνά, οι ιππίατροι προτείνουν τα εξής:

Δύο φορές την εβδομάδα καθαρισμός της κοπριάς από τους χώρους βοσκής
Αποπαρασίτωση με ελαφρές αποπαρασιτικές πάστες
Ετήσιο έλεγχο αίματος για σκουλήκια
Ετήσιο έλεγχο φρέσκιας κοπριάς για αυγά (τουλάχιστον 3 μήνες μετά το τελευταίο αποπαρασιτισμό)
Το παραπάνω πρόγραμμα συντήρησης διατηρεί την καλή υγεία των αλόγων ενώ το αποπαρασιτικό πρόγραμμα μπορεί άμεσα να διαμορφωθεί σε μια εντονότερη εφαρμογή εφόσον οι αιματολογικές εξετάσεις παρουσιάσουν πρόβλημα ή η ανάλυση της κοπριάς αυξημένο αριθμό αυγών.

Η διαμόρφωση ενός αποτελεσματικού αποπαρασιτικού προγράμματος για κάθε περίπτωση, (πολυπληθείς στάβλοι, μικροί στάβλοι, φάρμες, οικιακά άλογα, κλπ), γίνεται πάντα με τη συμβολή του ιππίατρου ο οποίος πρέπει να γνωρίζει την οργάνωση του στάβλου, το πρόγραμμα και τους χώρους βοσκής των αλόγων.


Θέμα από Βρετανικό κτηνιατρικό έντυπο των Mayes & Scrine, Μάρτιος 2006.

Ο κύκλος ζωής του αλόγου

Η ηλικία στην οποία τα άλογα είναι οργανικά ικανά να τεκνοποιήσουν διαφέρει ανάλογα με το φύλλο, οι φοράδες ζευγαρώνουν μεταξύ 18 μηνών και 2 ετών αλλά μόνο μετά τα τρία τους χρόνια μπορούν να γεννήσουν.

Τα αρσενικά άλογα (επιβήτορες), αντίστοιχα σε ηλικία ενός έτους μπορούν να τεκνοποιήσουν αλλά όταν αυτά είναι ενσταβλισμένα δεν τα χρησιμοποιούμε για αναπαραγωγή νωρίτερα από τεσσάρων ετών. Οι θηλυκές έρχονται σε περίοδο κατάλληλη για ζευγάρωμα συνήθως κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού κάθε 3 εβδομάδες. Σε αυτό το διάστημα οι φοράδες αποδέχονται τα αρσενικά μόνο για 5 ημέρες περίπου. Η συμπεριφορά τους αλλάζει και μπορεί να γίνει ατίθαση και νευρική.

Το όριο ηλικίας για τεκνοποίηση διαφέρει ανάλογα τη φυλή του αλόγου αλλά σε γενικές γραμμές στις ενσταβλισμένες φοράδες διαρκεί μέχρι τα 15 χρόνια τους. Η εγκυμοσύνη κρατά 11 μήνες και όπως συμβαίνει στους ανθρώπους , το έμβρυο διαμορφώνεται στους πρώτους μήνες ενώ πρός το τέλος της εγκυμοσύνης αναπτύσσεται σε γρήγορους ρυθμούς. Το φύλλο του εμβρύου διαμορφώνεται στον 4ο μήνα καθώς επίσης το σώμα και τα νύχια του. Στούς 6 μήνες εγκυμοσύνης το έμβρυο είναι σχεδόν 61 εκατοστά με πλήρες τρίχωμα. Στους 8 μήνες ζυγίζει περίπιου 18 κιλά και αρχίζουν να σχηματίζονται η ουρά και η χαίτη. Στους επόμενους μήνες μέχρι τη γέννηση η ανάπτυξη του εμβρύου είναι αλματώδης ώσπου στον εντέκατο μήνα το έμβρυο πέρνει μόνο του θέση κατάλληλη για τη γέννα ώστε το κεφάλι και τα πόδια να γεννηθούν πρώτα.

Δίδυμα έμβρυα είναι σπάνιο να γεννηθούν και έχουν μεγάλα ποσοστά θνησιμότητας. Τα περισσότερα πουλάρια γεννιούνται τους πρώτους μήνες του καλοκαιριού όταν ο καιρός είναι ζεστός και η τροφή άφθονη. Η γέννα είναι συνήθως εύκολη χωρίς επιπλοκές ενώ η μητέρα γλύφει προσεκτικά το νεογέννητο πουλάρι ώστε να το καθαρίσει και να τονώσει τη κυκλοφορία του αίματος. Μέσα σε μισή ώρα από το τη γέννηση το πουλάρι μπορεί να σταθεί όρθιο ενώ γρήγορα μαθαίνει να περπατά και να βαδίζει στο πλάι της μητέρας του. Στην αρχή δείχνει λίγο ασταθές και άτσαλο καθώς τα πόδια του δεν είναι ακόμη δυνατά. Το σώμα του καλύπτεται από ένα μαλακό ελαφρύ τρίχωμα με κοντή και άτακτη χαίτη και ουρά.. Το πρόσωπό του είναι πλατύ με μεγάλα μάτια ενώ συνήθως τα πουλάρια γεννιούνται χωρίς δόντια αν και σε μερικά έχουν ήδη εμφανιστεί ή διαμορφώνονται μέσα σε λίγες μέρες τα πρώτα δύο επάνω δόντια. Μέσα σε 5 ή 6 εβδομάδες εμφανίζονται δύο μπροστινά δόντια στη κάτω γνάθο ενώ στους 9 με 10 μήνες το πουλάρι έχει σχηματισμένη μία πλήρης σειρά από τα πρώτα του δόντια. Μέχρι τα 5 του χρόνια τα δόντια αυτά θα αντικατασταθούν από νέα δυνατά τα οποία όσο το άλογο γερνάει θα μακραίνουν. Γι' αυτό απαιτείται η συχνή παρακολούθηση και φροντίδα του αλόγου από οδοντίατρο. Τα ενήλικα άλογα έχουν 24 πίσω και 12 μπροστινά δόντια ενώ τα αρσενικά έχουν ένα επιπλέον σετ τεσσάρων δοντιών το οποίο εμφανίζεται στα 4 χρόνια τους δύο στην επάνω γνάθο και δύο στην κάτω.

Σε 5 εβδομάδες μετά τη γέννηση τα πόδια του πουλαριού έχουν δυναμώσει και σε 6 εβδομάδες μπορεί να φάει χόρτο αλλά θα συνεχίσει να θηλάζει μέχρι την ηλικία των 5-6 μηνών. Το γάλα της μητέρας είναι πλούσιο σε θρεπτικά στοιχεία και θα το προστατεύσουν από μολύνσεις. Μέχρι τη στιγμή του απογαλακτισμού το πουλάρι έχει διαμορφώσει το σώμα του σχεδόν όσο και το ενήλικο άλογο με τα νύχια και τους μύωνες ολοκληρωμένα και το τρίχωμά του σκληρότερο όπως των ενήλικων.

Μέχρι τα 3 του χρόνια το πουλάρι έχει ήδη σχηματίσει μακριά και δυνατά πόδια και κόκκαλα. Τα περισσότερα άλογα είναι έτοιμα να εργαστούν συνήθως πρίν τα 3 τους χρόνια αλλά εάν αρχίσουμε να δουλεύουμε ένα νέο άλογο πρίν να ωριμάσουν τα κόκκαλά των ποδιών του μπορεί να προκαλέσουμε μόνιμη βλάβη. Σε ένα ενήλικο άλογο η απόσταση μεταξύ της ακρωμίας και του ώμου είναι περίπου ίδια με την απόσταση του ώμου από το έδαφος.

Τα άλογα είναι σε θέση να δουλέψουν μέχρι την ηλικία των 20 ετών, ενώ όσο γερνάνε παρουσιάζουν και όλα τα ζώα δυσκολίες στο κυκλοφοριακό, την πέψη, τα δόντια τους πέφτουν και η όραση αδυνατίζει. Στα ενσταβλισμένα άλογα είναι ευκολότερο να παρατηρηθούν τα συμπτώματα γήρανσης και να διατηρήσουμε την υγεία τους και την ποιότητα ζωής τους μέχρι το τέλος. Όταν αντίθετα τα άλογα βρίσκονται ελεύθερα στη φύση μόλις τα δόντια τους δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να μασήσουν τη τροφή τους ο θάνατος είναι αναπόφεκτος.

(Πληροφορίες από βιβλίο του Collins Gem)

Η μάστιγα του στρεπτόκοκκου

Ανησυχητική αύξηση κρουσμάτων στρεπτόκοκκου, (strangles), έχει παρατηρηθεί στη Μ. Βρετανία και άλλες Ευρωπαϊκές χώρες.

Η ασθένεια τείνει να πάρει μέγεθος επιδημίας κυρίως λόγω της δύσκολης διάγνωσης αφού στα πρώτα στάδια ένα άλογο με στρεπτόκοκκο παρουσιάζει υγιές τρίχωμα, λαμπερά μάτια και ενεργητικά αυτιά. Η πάθηση συγκρίνεται αντίστοιχα με την ανθρώπινη ασθένεια της πανούκλας και αναπτύσσεται από το βακτήριο του στρεπτόκοκκου, (streptococcus equi). Είναι ιδιαίτερα κολλητική, μεταδίδεται από την μία σταβλική εγκατάσταση στην άλλη και σκοτώνει ένα 10% των αλόγων που μολύνονται. Συμπτώματα περιλαμβάνουν πυρετό, ανορεξία, υγρά από τη μύτη, πυώδη αποστήματα καθώς η νόσο προχωράει ενώ στα τελευταία στάδια πρήξιμο στους λεμφαδένες που προκαλεί ασφυξία.

Στις περισσότερες των περιπτώσεων η ασθένεια παραμένει στην περιοχή του κεφαλιού αλλά έχουν παρατηρηθεί περιπτώσεις μετάστασης και σε άλλα σημεία του σώματος.

Τα άλογα μπορεί να είναι φορείς της ασθένειας δίχως να παρουσιάζουν συμπτώματα και επομένως να τη μεταδίδουν σε άλλα.

Μια επίθεση στρεπτόκοκκου σε ένα σταβλικό κέντρο σημαίνει οικονομική καταστροφή αφού συχνά η επιχείρηση πρέπει να παραμείνει κλειστή για αρκετούς μήνες. Η επώαση της νόσου διαρκεί 7 με 14 ημέρες αλλά επειδή τα άλογα μπορεί να είναι φορείς, κρούσματα εμφανίζονται μέχρι και μετά 3 εβδομάδων. Η μετάδοση της ασθένειας γίνεται μέσω κοινών ποτίστρων / ταΐστρων, επαφή μεταξύ των αλόγων, μέσω ανθρώπινης επαφής και κοινής ιπποσκευής.

Οι επιστήμονες ερευνούν την δημιουργία μιας νέας εξέτασης αίματος η οποία θα βοηθήσει στην έγκαιρη διάγνωση της νόσου.

Καθώς τα αντιβιοτικά δεν μπορούν να εισχωρήσουν στο κέντρο των αποστημάτων διότι δεν περνάει ροή αίματος, η θεραπεία δεν είναι ξεκάθαρη. Mόνο εφόσον τα αντιβιοτικά παραχθούν έγκαιρα, πριν δηλαδή προλάβουν τα αποστήματα να μεγαλώσουν και να εξαπλωθούν, η θεραπεία μπορεί να είναι αποτελεσματική, γι'αυτό η έγκαιρη διάγνωση είναι ο σημαντικότερος παράγοντας επιτυχίας η μή στην αντιμετώπιση της νόσου.

Οι ιππίατροι τέλος διενεργούν έρευνες αξιολόγησης ενός νέου ενδομυϊκού εμβολίου κατά του στρεπτόκοκκου.

Σκηνές από την ορεινή Ναυπακτία

Σκηνές από την καθημερινή ζωή των κτηνοτρόφων της ορεινής Ναυπακτίας. Άνθρωποι που έχουν βιώσει πολλά στο πέρασμα του χρόνου και έχουν ζήσει στη φύση και πολλές φορές από την φύση... Ελάτε να τους γνωρίσετε.... Την φιλοξενία θα την ζήσετε από την πρώτη στιγμή.

Η Αλεξάνδρα με τον Βλάγκο

Η αμαζόνα που καταφέρνει να κλέψει τις εντυπώσεις αλλά και τα θερμά χειροκροτήματα όλων όσων την αντικρύζουν. Η Αλεξάνδρα είναι από τις καλύτερες αναβάτριες που έχει αναδείξει η Δυτική Στερεά Ελλάδα. Ξέρει πολύ καλά να "κουμαντάρει" τα άλογα και μπράβο της γιατί δίνει το παρόν σε πολλές εκδηλώσεις.

Μια εικόνα… χίλιες λέξεις….

Ένα αγόρι που είχε γνωρίσει το άλογο μέσα από τα βιβλία και από εικόνες, συναντά ένα στα Ρουπάκια….Αν και θα περίμενε κανείς να φοβηθεί το παιδί από το άλογο, αυτό αμέσως το πλησίασε και το χάιδεψε.. και οι δύο χαλαρώνουν με τα βλέμματά τους να συναντιούνται και να επικοινωνούν σαν να γνωρίζονται χρόνια … το παιδί μαθαίνει από κοντά τι είναι το άλογο και σίγουρα θα του μείνει για πάντα στο μυαλό του αυτή η συνάντηση.Αν αυτή η εικόνα σας αφήνει αδιάφορους, τότε μάλλον δεν αγαπάτε το άλογο.. ή τα παιδιά…

Η συμβουλή μας είναι να φέρετε τα παιδιά σας να γνωρίσουν το άλογο και να δούν από κοντά την ομορφιά του, τις ιδιοτροπίες του και να απολαύσουν την χάρη του…. Για να μην γνωρίσει η νέα γενιά τα άλογα μέσα από ντοκιμαντέρ και βιβλία…

ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΣΤΗΝ ΟΡΕΙΝΗ ΝΑΥΠΑΚΤΙΑ

Εορτή της Αγίας Κυριακής και 4 ιππείς με τα άλογά τους ξεκίνησαν από το δ.δ. Καταφύγιο και κατέληξαν στην Αγία Κυριακή Λεπτοκαριάς του Δήμου Πυλήνης. Ανάμεσα στα έλατα και με ήχους από τα κουδούνια των κοπαδιών να τους συνοδεύουν οι Αντώνης Μουχτούρης, Κώστας Ράμμος, Λεωνίδας Κωσταδήμας και Σωτήρης Καρέλης έφθασαν στο εκκλησάκι και αφού χειροκτορήθηκαν από τους χιλιάδες προσκυνητές που βρίσκονταν στην περιοχή, ο ιερέας του χωριού ανέγνωσε την ευχή σε άλογα και αναβάτες. Ήταν υπέροχα και μαγευτικά καθώς δόθηκε η ευκαιρία να γνωρίσουμε τοπία εκπληκτικά και όμορφα που αν και δίπλα μας δεν μπορούσαμε να δούμε. Αν θέλετε και εσείς να επισκεφθείτε τα μέρη μας, μη διστάσετε να επικοινωνήσετε μαζί μας. Σας περιμένουμε.....

Σκηνές ποιμενικής καθημερινότητας

Λιμάνι Ναυπάκτου

Ο ΓΕΡΟ- ΜΠΟΜΠΑΣ

Η ΜΙΚΡΗ ΜΑΣ ΑΜΑΖΟΝΑ (Κωνσταντίνα)

Ο "ΜΑΡΚΟΣ" ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΡΑΜΜΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΤΟΥ

Ο "OLIVER" ΤΟΥ ΝΩΝΤΑ ΚΟΥΪΝΗ

ΣΤΑΒΛΟΣ ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΟΛΙΤΟΠΟΥΛΟΥ

ΙΠΠΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΝΑΥΠΑΚΤΙΑΣ ΚΑΙ ΔΩΡΙΔΑΣ

ΠΑΡΑΛΙΑ ΧΙΛΙΑΔΟΥΣ ΔΗΜΟΥ ΕΥΠΑΛΙΟΥ