Κυριακή 22 Μαρτίου 2009

Πορεία με Άλογα στη Βελβίνα


Ο εκπολιτιστικός μας σύλλογος σε συνεργασία με τον ιππικό πολιτιστικό σύλλογο Ναυπακτίας και Δωρίδας βρίσκεται στο στάδιο διαβουλεύσεων για την πραγματοποίηση μιας κοινής εκδήλωσης στη Βελβίνα. Πρόκειται για ένα αίτημα του Διοικητικού Συμβουλίου του Ιππικού Συλλόγου, αφού η περιοχή της Βελβίνας διαθέτει μια πλούσια δασική και αγροτική οδοποιία η οποία ενδείκνυται για ιππασία και φυσικά μια βόλτα με άλογο μέσα στο δάσος μας θα σας ηρεμήσει και θα σας χαλαρώσει. Η ημερομηνία δεν έχει αποφασιστεί ακόμη αλλά το πιο πιθανό είναι να πραγματοποιηθεί η εκδήλωση εντός του μήνα Ιουνίου. Από την πλευρά του ο σύλλογος της Βελβίνας θα προσφέρει κάθε δυνατή βοήθεια στα μέλη του ιππικού συλλόγου αλλά και στους ιππείς από άλλες περιοχές. Ευελπιστούμε κάποια στιγμή με την αρωγή και της τοπικής αλλά και νομαρχιακής αυτοδιοίκησης να μπορέσουν να διοργανωθούν εκδηλώσεις στο χωριό μας που θα το αναδείξουν και θα το κάνουν γνωστό σε περισσότερους. Μακάρι...

Πέμπτη 19 Μαρτίου 2009

ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ ΜΑΣ


Πολλοί είναι αυτοί που μας τηλεφωνούν και μας εύχονται για την προσπάθεια αυτή που κάνουμε μέσα από την ιστοσελίδα μας. Σας ευχαριστούμε όλους.

Σύντομα θα σας ενημερώσουμε και για την μεγάλη εκδήλωση που κάνει ο ιππικός σύλλογος Ναυπακτίας και Δωρίδας στη Χιλιαδού Ευπαλίου. Φέτος αναμένεται να συμμετέχουν πάνω από 30 άλογα, 5 άμαξες αφού σύμφωνα με τα όσα δήλωσαν οι παρευρισκόμενοι στην περσινή πρώτη μας εκδήλωση την οποία παρακολούθησαν 1000 και πλέον άτομα.

παράλληλα θα θέλαμε να σας ενημερώσουμε ότι τα μέλη μας διοργανώνουν μικρές αποδράσεις σε υπέροχες κοντινές διαδρομές.

Όσοι θέλουν να συμμετέχουν σε αυτές δεν έχουν παρά να μας στείλουν μήνυμα στο email μας που είναι: sotiriskarelis@yahoo.gr.

Περιμένουμε νέα σας.

Τρίτη 3 Φεβρουαρίου 2009

Κοπή Πίτας Ιππικού Συλλόγου Ναυπακτίας και Δωρίδας

Ένας χρόνος πέρασε από την ημέρα που ιδρύθηκε ο ιππικός αθλητικός πολιτιστικός σύλλογος Ναυπακτίας και Δωρίδας και το διοικητικό συμβούλιο έκοψε την πρωτοχρονιάτικη πίτα του σε ταβέρνα στα Μαλάματα παρουσία πολλών μελών και φίλων του Συλλόγου. Παράλληλα έγινε και ο απολογισμός των μέχρι σήμερα πεπραγμένων. Μπορεί να είναι"φρέσκος" ο σύλλογος η δράση του όμως είναι πολύ μεγάλη. 1η συνάντηση στη Χιλιαδού Ευπαλίου, αμέριστη βοήθεια στους ατρόμητους ιππείς που διέσχιζαν τη περιοχή μας για να καταλήξουν στη Ζαχάρω Ηλείας, η εκδήλωση Πυληνίων ποιμενικός Βίος στα Ρουπάκια, συμμετοχή στον εορτασμό της Αγίας Κυριακής στη Πυλήνη, συμμετοχή του συλλόγου στη γιορτή καλαμποκιού στη Μανάγουλη και τέλος η συμμετοχή του συλλόγου στη γιορτή τσίπουρου στην Άνω Χώρα Αποδοτίας

Ευχόμαστε ολόθερμα και το 2009 να είναι έτος γεμάτο δραστηριότητες για το σύλλογό μας.

Δευτέρα 29 Δεκεμβρίου 2008

ΣΤΑ "ΛΕΥΚΑ" Η ΟΡΕΙΝΗ ΝΑΥΠΑΚΤΙΑ




Εκατοντάδες ήταν αυτοί που και φέτος ανηφόρισαν στην ορεινή Ναυπακτία για να περάσουν το τετραήμερο των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς. Οι έντονες χιονοπτώσεις των τελευταίων ημερών χαροποίησε μικρούς και μεγάλους. Μάλιστα το ύψος του χιονιού έφθασε τους 30 πόντους σε αρκετά σημεία. Υποχρεωτικές είναι οι αντιολισθητικές αλυσίδες σε όλο το επαρχιακό οδικό δίκτυο της περιοχής. Εκατοντάδες ήταν αυτοί που βρέθηκαν στην Αποδοτία και στην έδρα του δήμου την Άνω Χώρα όπου θέλησαν να περάσουν το τετραήμερο των Χριστουγέννων και απόλαυσαν το χιόνι που έπεφτε από νωρίς το πρωί. Η Άνω Χώρα αλλά και άλλα δημοτικά διαμερίσματα του δήμου πλημμύρισαν με επισκέπτες οι οποίοι ξεχύθηκαν στους δρόμους κάνοντας μια βόλτα στα γραφικά δρομάκια των χωριών.


Η πληρότητα των ξενοδοχειακών μονάδων της περιοχής άγγιξε το 100%, κάτι που χαροποίησε τους επιχειρηματίες των χωριών. Εν των μεταξύ σε συνεχή επιφυλακή βρίσκεται ο μηχανισμός του δήμου Αποδοτίας για να αντιμετωπίσει τυχόν προβλήματα που παρατηρηθούν στο οδικό δίκτυο. Ι μηχάνημα τύπου γκρειντερ του δήμου και άλλα δυο παρόμοια που έχει μισθώσει η νομαρχία Αιτωλοακαρνανίας προσπαθούσαν να κρατήσουν ανοιχτό το δίκτυο. Δεν ήταν λίγες οι φορές μάλιστα που κλήθηκαν να απεγκλωβίσουν οδηγούς αυτοκινήτων που θέλησαν να ανεβούν μέχρι την Άνω Χώρα και δουν τη χιονόπτωση χωρίς να έχουν τις απαραίτητες αντιολισθητικές αλυσίδες.

Παρασκευή 26 Δεκεμβρίου 2008

ΠΡΟΣΕΧΕΤΕ ΤΑ ΑΛΟΓΑ ΣΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΟΥ ΧΕΙΜΩΝΑ


Ο χειμώνας φέρνει μαζί του τα δυσάρεστα της εποχής: κρύο, αέρας, υγρασία. Τα άλογα δεν είναι βέβαια ιδιαίτερα ευαίσθητα στο κρύο και σίγουρα θα μπορούσαμε να πούμε ότι προτιμούν το κρύο από τη ζέστη. Αυτά, όμως, που απεχθάνονται είναι η υγρασία και ο αέρας. Στο λιβάδι μπορούν πολύ άνετα να ζήσουν όλο το χειμώνα, ιδιαίτερα σε μια χώρα όπως η Ελλάδα. Παρόλα αυτά, πρέπει να φροντίζουμε να διαβιώνουν άνετα και χωρίς κίνδυνο, λαμβάνοντας υπόψη μας να έχουν πάντα ένα καταφύγιο, σωστή διατροφή και μία κουβέρτα. Κλειδί για την ευημερία ενός αλόγου στο λιβάδι είναι η διατροφή του. Εξαιτίας του κρύου τα άλογα καταναλώνουν μεγάλο μέρος της ενέργειάς τους για να ζεσταθούν, οπότε χρειάζεται να λαμβάνουν περισσότερες θερμίδες. Το χορτάρι δεν είναι αρκετό για να τα θρέψει το χειμώνα, γι΄ αυτό πρέπει να συμπληρώνεται από σανό και συμπυκνωμένες τροφές (δημητριακά, κύβους, μείγματα), ανάλογα με τον τύπο εργασίας που το άλογο κάνει. Η διατροφή πρέπει να προσαρμοστεί στις συνθήκες του χειμώνα, προτού εμφανιστούν τα πρώτα σημάδια αδυναμίας. Και βέβαια αν το θερμόμετρο πέφτει κάτω από το μηδέν, τότε πρέπει να αυξηθεί ακόμη περισσότερο η παροχή ενέργειας. Το νερό πρέπει, επίσης, να υπάρχει άφθονο και να είναι φρέσκο και καθαρό.

Αν το άλογο δουλεύει, πιθανότατα θα είναι κουρεμένο, οπότε στην περίπτωση αυτή θα πρέπει να φοράει κουβέρτα, τουλάχιστον κατά τη διάρκεια της νύχτας. Αν δεν είναι κουρεμένο, δεν έχει ανάγκη από κουβέρτα. Στο λιβάδι τα άλογα δεν μένουν ακίνητα ούτε στιγμή και μπορούν ανά πάσα στιγμή να καλπάσουν έντονα και να ξανακερδίσουν τη ζεστασιά που μπορεί να έχασαν. Αν βάλουμε την κουβέρτα πολύ νωρίς, περιορίζουμε την ανάπτυξη του χειμωνιάτικου τριχώματος. Αν πάλι τη βάλουμε πολύ αργά, τότε δεν εξυπηρετεί σε τίποτε αφού το πυκνό τρίχωμα έχει ήδη εμφανιστεί. Υπάρχουν ειδικές κουβέρτες για τα μεγάλα κρύα, αλλά καλό είναι να μην τις χρησιμοποιούμε συνέχεια, αλλά μόνο όταν πραγματικά κάνει πολύ κρύο και κυρίως τις πρωινές και τις βραδινές ώρες.

Ένα άλογο στο λιβάδι δεν σημαίνει σε καμιά περίπτωση ότι το παρατάμε εκεί. Πρέπει να το επιβλέπουμε. Ξοδεύοντας μόνο μερικά λεπτά κάθε μέρα, εξακριβώνουμε αν όλα πάνε καλά. Ελέγχουμε την κατάσταση του δέρματος και ψάχνουμε για τυχόν τραυματισμούς από την κουβέρτα – αν φοράει. Αν το τρίχωμα είναι θαμπό και ερεθισμένο, αυτό υποδηλώνει μια γενική κακή σωματική κατάσταση. Καθαρίζουμε πότε πότε τις οπλές, τις λιπαίνουμε και ρίχνουμε μια ματιά στην πετάλωση. Κοιτάμε και την κατάσταση του εδάφους. Ρίχνοντας λίγη άμμο ή ακόμη και κοπριά πάνω στα σημεία που γλιστρούν επικίνδυνα (πάγος ή λάσπες), μειώνουμε τους κινδύνους για το άλογο.

Τέλος, αν στο λιβάδι υπάρχουν περισσότερα από ένα άλογα, τότε αυτά πρέπει να κάνουν όλα μαζί αποπαρασιτισμό, αργά το φθινόπωρο για αλογόμυγες-γαστερόφιλους.

►Αν η διατροφή το χειμώνα είναι ανεπαρκής, τότε το άλογο θα χάσει βάρος και γενικότερα θα επιδεινωθεί η φυσική του κατάσταση, οπότε θα γίνει πιο ευάλωτο σε κολικούς, μικρόβια, παράσιτα, δερματίτιδες, κλπ.

►Έχει παρατηρηθεί ότι τα άλογα καταφεύγουν στα υπαίθρια καταφύγιά τους μόνο όταν φυσάει ισχυρός άνεμος. Το κρύο και τη βροχή τα αντέχουν καλύτερα.

Μεγάλη προσοχή λοιπόν πρέπει να δίνεται στη διατροφή του αλόγου αλλά και στο χώρο όπου αυτά ζουν. Οι στάβλοι θα πρέπει να είναι ζεστού και προπάντων καθαροί χωρίς ακαθαρσίες και με μεγάλη στρώση από άχυρο ή πριονίδι έτσι ώστε τα άλογα να έχουν την απαιτούμενη ζέστη.

Πέμπτη 30 Οκτωβρίου 2008

ΘΕΡΑΠΕΥΕΙΝ .... ΙΠΠΑΣΤΙ !!!!




ΕΝΑΣ διαφορετικός «σύμμαχος» και συμπαραστάτης στα άτομα με φυσική, νοητική ή συναισθηματική υστέρηση είναι το άλογο, φίλος, σύντροφος και βοηθός του ανθρώπου από αρχαιοτάτων χρόνων. Η θεραπευτική ιππασία βασίζεται σε εναλλακτικά προγράμματα αποκατάστασης, που χρησιμοποιούν το άλογο ως μέσο θεραπείας, βελτιώνοντας την υγεία και την ποιότητα ζωής. Πρόκειται για μία μοναδική εμπειρία για τα άτομα με ειδικές ανάγκες, που δεν είχαν καν ονειρευτεί ότι μπορούν να ιππεύσουν.

Η χρήση του αλόγου, ως θεραπευτικού μέσου, είχε διαπιστωθεί στην αρχαία Ελλάδα, όπως αναφέρει το βιβλίο του Ξενοφώντα, «Περί Ιππικής», στο οποίο διαβάζουμε ότι νέοι με προβλήματα λόγου και κίνησης απολάμβαναν απογευματινούς περιπάτους στην ύπαιθρο, με τη συντροφιά ειδικού συνοδού. Ακόμη, οι γιατροί χρησιμοποιούσαν τα άλογα και την ιππασία, για να βοηθήσουν τόσο τη σωματική όσο και την ψυχική αποκατάσταση των αναπήρων πολέμου.

Η θεραπευτική ιππασία χρησιμοποιήθηκε στη συνέχεια και από τους Ρωμαίους, ενώ η ίδια μέθοδος χρησιμοποιούταν και στην αρχαία Κίνα. Επίσης, έχει περιγραφεί πως ο Ασκληπιός έδωσε τα άλογα στην ανθρωπότητα «για αυτούς που υποφέρουν από τραύματα, πληγές και ασθένειες, που δεν μπορούν να θεραπευτούν».

Σύμφωνα με ιατρικά δοκίμια του 17ου και 18ου αιώνα, οι γιατροί της εποχής έβλεπαν στην ιππασία μια ιδιαίτερα εντατική άσκηση του σώματος, που επενεργούσε σε όλον τον οργανισμό, μπορούσε ακόμη να δυναμώσει και να αυξήσει την αντοχή του και να δράσει αποτελεσματικά απέναντι σε ασθένειες.

Αυτοί οι γιατροί συμφωνούσαν με την άποψη της εξάσκησης ολόκληρου του σώματος («Exercitium Universale»). Τις τελευταίες δεκαετίες, παρατηρείται μια αύξηση στις δημοσιεύσεις γύρω από τη φυσιοθεραπευτική αντιμετώπιση μέσω του αλόγου. Στη Βρετανία η χρήση των αλόγων, ως θεραπευτικών μέσων, ξεκίνησε στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, όπου χρησιμοποιήθηκαν τα άλογα για την αποκατάσταση τραυματισμένων στρατιωτών, στο Νοσοκομείο της Οξφόρδης.

Η ανάπτυξη της θεραπευτικής ιππασίας όμως ξεκίνησε μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ελσίνκι το 1952, όπου η Δανέζα Liz Hartel κέρδισε το Ασημένιο Μετάλλιο στην Ιππική Δεξιοτεχνία, όντας θύμα πολιομυελίτιδας το 1940, με μερική παράλυση και στα δύο της πόδια και βηματίζοντας μόνο με βακτηρίες. Σήμερα, προγράμματα Θεραπευτικής Ιππασίας διεξάγονται σε 42 χώρες, από περισσότερες από 200 θεραπευτικές ομάδες.

Η τεχνική

Οταν το άλογο περπατά, μιμείται τον ανθρώπινο βηματισμό, μεταφέροντας στον κορμό του ιππέα του την ίδια ακριβώς κίνηση, που μεταδίδουν τα πόδια, στους ανθρώπους με φυσιολογική κινητικότητα. Ετσι, αναπτύσσονται σημαντικά οι μύες του κορμού των ατόμων με δυσκολίες στην κίνηση, ενώ, παράλληλα, το ευθύ κάθισμα διευκολύνει την αναπνοή τους. Το παιδί ή ο ενήλικας, βρισκόμενος πάνω στη ράχη του αλόγου, αφενός δέχεται παθητικά την τρισδιάστατη κίνηση του αλόγου στο χώρο και αφετέρου πραγματοποιεί ενεργητικά ειδικές φυσικοθεραπευτικές ασκήσεις από ποικίλες αρχικές θέσεις, ανάλογα με τους θεραπευτικούς στόχους που έχει θέσει ο φυσιοθεραπευτής (θέσεις: ιππαστί, πλάγιο κάθισμα, τετραποδική, γονυπετής, όρθια, ύπτια, πρηνής κ.ά.).

Εκτός από τον εξειδικευμένο φυσιοθεραπευτή, που είναι υπεύθυνος του προγράμματος, η θεραπευτική ομάδα θα πρέπει να περιλαμβάνει ψυχολόγο και εκπαιδευτή ιππασίας, ενώ τα βοηθητικά μέλη (οδηγοί και πλαϊνοί βοηθοί) καλό είναι να προέρχονται από ειδικότητες, όπως φυσικοθεραπεία, εργοθεραπεία, γυμναστική ακαδημία και λογοθεραπεία.

Η διενέργεια της θεραπευτικής ιππασίας, ως παράμετρος της φυσιοθεραπείας, απαιτεί σε κάθε περίπτωση ένα παραπεμπτικό από τον γιατρό, το οποίο εκδίδει είτε ο οικογενειακός είτε ο ειδικός γιατρός. Σημαντικός είναι και ο ρόλος του οδηγού του αλόγου. Καθήκον του κατά τη διεξαγωγή της θεραπευτικής ιππασίας είναι να οδηγεί το άλογο σύμφωνα με τις κατευθύνσεις που του δίνει ο φυσιοθεραπευτής.

Είναι σημαντικό ο οδηγός αυτός να έχει μια ιδιαίτερη σχέση με το δικό του άλογο, γι' αυτό είναι σκόπιμο να το ιππεύει τακτικά ο ίδιος. Ευκαιριακά, και όταν πρόκειται για κάποιον άνθρωπο με βαριά αναπηρία, χρειάζεται και ένας ακόμα βοηθός, ο οποίος θα βοηθήσει το θεραπευτή να σταθεροποιήσει τον αναβάτη επάνω στο άλογο.

Μοναδικά οφέλη

Ορισμένες από τις ασθένειες, για την αποκατάσταση των οποίων ενδείκνυται η θεραπευτική ιππασία, είναι: Νευρολογικές παθήσεις, εγκεφαλική παράλυση, δισχιδής ράχη, μυϊκή δυστροφία, βλάβες του νωτιαίου μυελού, σκλήρυνση κατά πλάκας, εγκεφαλικά επεισόδια, επιληψία, κακώσεις της κεφαλής, πολιομυελίτιδα, τύφλωση, κώφωση, αρθρίτιδα, απουσία-παραμόρφωση άκρων, ανικανότητα μάθησης, σύνδρομο Down, αυτισμός και προβλήματα συμπεριφοράς.

Αξιοποιώντας την κίνηση του αλόγου, τη θερμότητά του, την ικανότητα του για επαφή κι επικοινωνία με τον άνθρωπο, την ομαδικότητα και το παιχνίδι, η θεραπευτική ιππασία δημιουργεί μοναδικά σωματικά, νοητικά, αισθητηριακά και ψυχολογικά οφέλη στα άτομα με ειδικές ανάγκες, όπως:

* μείωση της σπαστικότητας και ομαλοποίηση του μυϊκού τόνου,

* βελτίωση ελέγχου κεφαλής, κορμού και λεκάνης,

* προώθηση σωστής στάσης σώματος,

* βελτίωση του λόγου (ποιότητα και έντασή του),

* βελτίωση της ισορροπίας,

* προώθηση και βελτίωση της βάδισης,

* αύξηση του εύρους κινήσεων των αρθρώσεων,

* αναχαίτιση παθολογικών προτύπων κίνησης και προώθηση των φυσιολογικών,

* βελτίωση του συντονισμού,

* ανάπτυξη του αισθητικοκινητικού και οπτικοκινητικού συστήματος,

* βελτίωση της καρδιοαναπνευστικής λειτουργίας και της αντοχής,

* ανάπτυξη της ομαδικότητας, της συνεργασίας και της κοινωνικοποίησης,

* ανάπτυξη της αυτοπειθαρχίας και της υπομονής,

* ανάπτυξη αυτοέλεγχου και υπευθυνότητας,

* ελάττωση της εσωστρέφειας,

* καλλιέργεια σεβασμού και αγάπης προς τα ζώα,

* ανάπτυξη διαχωρισμού αντικειμένων, χρωμάτων, μεγεθών, γραμμάτων και αριθμών,

* βελτίωση της συγκέντρωσης και της αντίληψης του ατόμου, καθώς και

* ανάπτυξη της αυτοεκτίμησης και της αυτοπεποίθησης που έχει ο ιππέας για τον εαυτό του.

Με φιλικούς χαιρετισμούς

ΤΑΤΙΑΝΑ ΡΟΚΟΥ

ΤΟ ΕΠΟΣ ΤΟΥ 1940






Ο ελληνικός λαός δεν γνώριζε τα ξημερώματα της 28ης Οκτωβρίου τι είχε προηγηθεί από τις 3 το πρωί στην οικία του πρωθυπουργού, ούτε τις αποφάσεις του Υπουργικού Συμβουλίου και όμως, όταν την 6η πρωινή ώρα οι σειρήνες της αντιαεροπορικής άμυνας ξύπνησαν την Αθήνα, ο κόσμος ξεχύθηκε στους δρόμους σαν να περίμενε ακριβώς την στιγμή να βροντοφωνάξει το ιστορικό "ΟΧΙ", καθολική επιλογή που δεν υπήρχε περίπτωση να ήταν διαφορετική.
Πανηγυρισμοί και ζητοκραυγές δεν θα περίμενε κανείς ανήμερα της ανακύρηξης ενός πολέμου. Κι όμως, μια διάθεση πανηγυρισμού και ευφορίας ξεχύθηκε στον αττικό ουρανό από ένα κόσμο που είχε κατακλήσει τους δρόμους και που αισθανόταν να τον καλούν με το όνομά του, για να προστατεύσει τα τρεις και πλέον χιλιάδες χρόνια της ιστορίας του. Η είδηση έτρεχε από στόμα σε στόμα σαν την αναγγελία κάποιου χαρμόσυνου γεγονότος "Πόλεμος! Οι Ιταλοί εισβάλλουν!". Τα συναισθήματα διαδέχονταν το ένα το άλλο, υπερηφάνεια, φιλότιμο, λεβεντιά, αγανάκτηση, περιφρόνηση, και μάλιστα όχι μόνο από αυτούς που έτρεχαν να καταταγούν, αλλά και από τον άμαχο πληθυσμό, που και αυτός αργότερα προσέφερε πολύτιμες υπηρεσίες στον αγώνα.

Κάτι μεγάλο ορθωνόταν στην Ελλάδα τις πρωινές ώρες της 28ης Οκτωβρίου που εάν το έβλεπε ο υπερόπτης Ιταλός δικτάτορας, θα προτιμούσε να αποσύρει τις δυνάμεις του από το Αλβανικό έδαφος και να αναθεωρήσει όλα τα επιχειρησιακά του σχέδια.

Πανηγυρική ήταν η ατμόσφαιρα στους δρόμους και στους σταθμούς των τραίνων όπου η μια μετά την άλλη αναχωρούσαν γεμάτες χαμογελαστούς στρατιώτες οι αμαξοστοιχίες προς το Μέτωπο.

Η πορεία των ελληνικών στρατιωτικών μονάδων προς το Μέτωπο ήταν γεμάτη κακουχίες. 'Ομως ο βαρύς χειμώνας, ο ενθουσιασμός του ελληνικού στρατού και τα βουνά της Αλβανίας επιτρέπουν στους 'Ελληνες όχι μόνον να αντιμετωπίσουν την επίθεση με ιταλική επιτυχία, αλλά και να περάσουν αμέσως στην αντεπίθεση. H επίλεκτη μεραρχία των Ιταλών Τζούλια άρχισε στις απόκρημνες βουνοκορφές της βόρειας Πίνδου την επίθεσή της εναντίον της χώρας μας, για να προελάσει γρήγορα προς τα Γιάννενα, όπως πίστευε το Ιταλικό Επιτελείο, και να διευκολύνει τον "άνετο περίπατο" των υπολοίπων ιταλικών μεραρχιών προς την Αθήνα. Η έκπληξη όμως των "γενναίων" του Μουσολίνι γρήγορα μετατράπηκε σε απογοήτευση, όταν οι ταμπουρωμένοι 'Ελληνες φαντάροι των φυλακίων, δεν τους προσέφεραν την υποδοχή που ήθελαν, αλλά πυκνά πυρά. Αλήθεια τι υποδοχή περίμεναν;

Ως γνωστό, το βάρος της άμυνας το έφερε η μεραρχία Ηπείρου, που είχε τη τύχη μόνη από τις μεγάλες δυνάμεις να υπερασπίζεται τη τιμή και την εδαφική ακεραιότητα της χώρας, με κύρια αποστολή "την κάλυψη της κεντρικής Ελλάδος από την κατεύθυνση Ιωάννινα - Ζυγός Μετσόβου" και δευτερεύουσα "την προάσπιση εθνικού εδάφους", και η οποία με απόφαση του διοικητή της υποστράτηγου Χαράλαμπου Κατσιμήτρου, δεν εγκατέλειψε την προωθημένη αμυντική γραμμή και αγωνίσθηκε χωρίς να παραχωρίσει εθνικό έδαφος.

Παρατίθεται ένα τμήμα της υπ' αριθμόν πρωτ. 30904 γενικής διαταγής της VIII Μεραρχίας της 30 Οκτωβρίου 1940. (Υποστράτηγος Χ. Κατσιμήτρος):

Μαχόμεθα εναντίον εχθρού υπούλου και ανάνδρου όστις άνευ ουδεμιάς αφορμής μας επετέθη αιφνιδιαστικώς ίνα μας υποδουλώσει.

Μαχόμεθα δια τας εστίας μας και τας οικογενείας μας και δια την ελευθερίαν μας.

Αξιωματικοί και Οπλίται, κρατήσατε σταθερώς και αποφασιστικώς τας θέσεις και έχετε πάντοτε το βλέμμα προς τα εμπρός, διότι εντός ολίγου θα αναλάβωμεν αντεπίθεσιν ίνα εκδιώξωμεν τον εχθρόν εκ του πατρίου εδάφους το οποίον εμόλυνεν δια της παρουσίας του...

Εγγύς είναι η ημέρα καθ' ήν ο άνανδρος και δειλός εχθρός θα ριφθεί εις την θάλασσαν. Κρατήστε ισχυρώς τας θέσεις και τούτο θα πραγματοποιηθεί συντόμως. Η παρούσα να κοινοποιηθεί εις άπαντας τους υφ' υμάς Αξιωματικούς και οπλίτας.

Θα ήταν παράλειψη να μην αναφερθεί η ουσιαστική συμβολή στον αγώνα του ηρωικού αποσπάσματος του συνταγματάρχη Δαβάκη, που αμυνόμενος σθεναρά με λίγους στρατιώτες, με πενιχρά μέσα αλλά με μεγάλη αυτοθυσία, απέκρουσε τις αλλεπάλληλες επιθέσεις του εχθρού και έδωσε πολύτιμο χρόνο στον Ελληνικό στρατό να ανασυνταχθεί και να αντεπιτεθεί καταδιώκοντας τους εισβολείς πέρα από τα Αλβανικά σύνορα, στα ιστορικά χώματα της Βορείου Ηπείρου.

Κατά την αντεπίθεση της 1ης Νοεμβρίου, από το ηρωικό απόσπασμα Πίνδου επετεύχθη η ανακατάληψη της Γραμμής "Γύφτισσα - Οξυά" συνελήφθησαν τρείς Ιταλοί αξιωματικοί και διακόσιοι είκοσι δύο οπλίτες, και περιήλθαν στα ελληνικά τμήματα 140 άλογα και αρκετά εφόδια, αλλά εκεί άφησε την τελευταία του πνοή και ο πρώτος 'Ελληνας αξιωματικός του πολέμου, ο Υπολοχαγός Αλέξανδρος Διάκος.

Στη δυτική Μακεδονία ο ελληνικός στρατός καταλαμβάνει στις 22 Νοεμβρίου την Κορυτσά, ενώ στον κεντρικό τομέα της βόρειας Πίνδου εξουδετερώνει μια ιταλική μεραρχία Αλπινιστών και στον παραλιακό τομέα, όπου οι Ιταλοί είχαν στην αρχή κατορθώσει να εισχωρήσουν σε μεγάλο βάθος, τους υποχρεώνει να εκκενώσουν την κοιλάδα του ποταμού Καλαμά. Στο τέλος του χρόνου οι Ιταλοί βρίσκονται απωθημένοι 60 χιλιόμετρα πέρα από τα ελληνικά σύνορα.